 |
| — 1. Het sanatorium Marin op de Driftweg te Bredene. 2. Ezel trekt wagen versierd met de letters SANA MARIN. Het meisje vooraan op de bok is mijn moeder. De foto is gedateerd 21.03.1936. Mijn moeder is op dat moment 13 jaar. De foto’s 3 en 4 zijn ongedateerd. Uit 3 blijkt dat er op het strand wel degelijk een ezel als kinderpret ingezet werd. Het kindje vooraan is mijn moeder Henriette De Clercq. 4. Rechts van mijn moeder staat Aline (Adelaïde) Hofman, mijn grootmoeder. — |
Georgette Vandekerckhove⇲ (°1930 - †2019), die alhier in een woonzorgcentrum verbleef, vernam ik dat ze in lang verleden zomers van Oudenburg naar Bredene kwam afzakken. Haar moeder ging dan kippen pluimen bij de poeliers nonkel Miel en tante Eugenie⇲, en Georgette trok met Alice Vandekerckhove⇲ (°1923 - †2020) naar het strand, waar toeristenkinderen een ritje met de ezel konden boeken. Georgette mocht telkens als eerste op de ezel, een lokmiddel voor andere kinderen. Daar had ik eerder nooit iets over gehoord. Ook daarom trok ik naar dat andere woonzorgcentrum waar tante Alice verbleef. Alice kon zich die vakantiejob niet herinneren, waardoor het verhaal van Georgette onbevestigd bleef.
In
mijn familiearchief levert de combinatie ezel-strand wel een aantal hits op,
vijf foto’s waarop een ezel voorkomt die wel degelijk op het strand ingezet
wordt. Daarop staan noch Georgette noch Alice, wel mijn moeder Henriëtte De
Clercq.
Henriëtte
komt samen met haar moeder Aline Hofman in 1934 vanuit Gent naar Bredene,
meer bepaald naar het sanatorium Marin, waar Aline als strijkster tewerkgesteld
wordt. Daarover heb ik in 2012 al een stukje gepost: Henriëtte
& de missing link⇲. Mijn
moeder is elf wanneer ze in Bredene aankomt. Bovenstaande foto’s, waarop de
ezel van het sanatorium staat, dateren uit deze periode.
Als
de oorlog uitbreekt wordt het sanatorium ontruimd. Aline en Henriëtte trekken
met hebben & houden weer naar Gent en ze doen dat met de vrachtwagen van de
familie Vandekerckhove.
Nu
vraag ik me af wat er op het moment van ontruiming van het sanatorium met de ezel gebeurt. Zou
het kunnen dat hij bij de familie Vandekerckhove achterblijft? Kan die familie
hem in de toerisme-economie ingezet hebben? Misschien maar voor enkele
dagen, gezien de nakende oorlog, een periode zo kort dat die niet in het geheugen van tante Alice
verankerd is, maar wel in dat van de kleine Georgette? Ja,
ik weet het, ’t is een slag in de lucht, misschien ook een in ’t water, maar misschien weet u wel hoe is het die ezel verder vergaan?
(°)
De uitdrukking Van de bok op de ezel gaan
betekent snel van onderwerp wisselen zonder rode draad. (Alhoewel de ezel hier
wel de rode draad is.)
[Deze post dateert van 2018. In 2024 redigeer ik het stuk opnieuw, ten behoeve van de FB-groep Bredene Retro.]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten