Waarom ik op de PVDA stem

Aan mijn brievenbus hangt een klever waarop staat dat ik géén ongeadresseerde post wens te ontvangen; rode achtergrond, witte letters, waarop NEE in kapitalen. Géén reclame!

Veel distributeurs houden zich daar niet aan, zelfs niet als ik in mijn deurgat, vlak naast die brievenbus, naar ’t weer sta te kijken. Ik probeer hen daarover dan wel aan te spreken, maar hun tegenkantingen maken me meer dan eens sprakeloos. ‘Ja maar, ’t is iets van de middenstand.’ Of: ‘Het is voor sinterklaas.’ Heel sterk vind ik deze: ‘’t is voor de opening van een viswinkel.’  Iemand werd kwaad en zei dat mijn sticker zijn broodwinning in gevaar bracht. Ja, er loopt wat rond.

Politieke activisten vinden dan weer dat reclame voor een politieke partij geen reclame is. Dat is, zeggen ze, propaganda, en zoiets mag huns inziens wél in mijn brievenbus. Om dergelijk sofisme te counteren heb ik een extra boodschap aangebracht: Wij stemmen NIET voor wie ongevraagd papier in onze brievenbus gooit.

Je zou denken: die propagandisten zijn niet dwaas, ze gaan hun best doen om mijn stem niet te verliezen, ze gaan mijn brievenbus onberoerd laten. Niets van! Van alle mij bekende partijen heeft alleen de PVDA geen papier in mijn brievenbus gegooid.

U kunt tegenwerpen dat de PVDA wellicht niet tot aan mijn brievenbus geraakt is. Daarin kunt u gelijk hebben, maar het feit blijft overeind: alleen de PVDA heeft mijn brievenbus niet gepenetreerd. Wat mij betreft is de teerling geworpen.

Misschien vindt u dat mijn stemgedrag dan niet op politieke gronden rust, maar daarin moet ik u toch tegenspreken. Ik wil de politieke macht echt niet in handen leggen van lieden die zo’n duidelijke boodschap negeren, en me vlakaf zeggen: ‘U mag schrijven wat u wilt, we vegen daar toch onze kloten aan!’  Iemand die schrijft, zoals ik, ontwaart daar groot politiek gevaar in. Ik ga niet zeggen dat wat in mijn brievenbus begint potentieel in een boekverbranding eindigt, maar kijk, ik heb het nu toch gezegd.

Ter afsluiting had ik hier nog een spetterend citaat van Trotski willen plaatsen, maar ik vond niet meteen iets over brievenbussen. En nu vlug naar ’t Lentefeest van een mijner talrijke kleindochters.

Flor Vandekerckhove

Hier past wel een politiek poëem bij. 

Mijn keuze valt op ‘Zijt ge niet beschaamd’, 

een gedicht dat ik geschreven heb 

naar aanleiding van de dood van de kleine Mawda, 

en wel nadat ik de daaropvolgende reactie gehoord had 

van de burgemeester van Antwerpen. 

Luister op de podcast van De Laatste Vuurtorenwachter 
naar het gedicht: klik hier !