Wat werk is

— Links: de Amerikaanse dichter Philip Levine (1928-2015). De affiche ernaast roept op om u op 1 mei naar de Vrijdagmarkt in Gent te begeven. Niets belet u om dat ook te doen, maar ik moet er toch aan toevoegen dat die affiche uit het midden van de jaren zeventig dateert. — 

Op zoek naar een passend stukje voor 1 Mei stoot ik op een interview met de Amerikaanse dichter Philip Levine, een mens die ter zake een ervaringsdeskundige genoemd mag worden: ‘Ja, ik werkte voor Cadillac, in de transmissiefabriek, en voor Chevrolet. Je kon daar gedichten luid opzeggen. Het lawaai was kolossaal. Sommigen zongen, sommigen babbelden in zichzelf, er was een heleboel communicatie met niets, met niemand om te luisteren.’

‘Ik begon met fabrieksarbeid toen ik ongeveer veertien jaar was. Op de leeftijd waarop je moet beslissen wat je met je leven gaat aanvatten stimuleerden enkele leraars me om naar de unief te gaan. Daar kwam ik in contact met moderne poëzie. En ik hield ervan!’

Die Philip Levine heeft iets wat Bruce Springsteen ook heeft. Springsteen ziet er nog altijd uit als iemand die na het optreden vlug zijn overall aantrekt om weer aan de slag te gaan in de car wash waar hij zijn bete broods verdient. Zo is dat ook met Philip Levine. Je ziet aan die mens dat hij de arbeidersklasse, waaruit hij ontsproten is, trouw blijft. En je leest het ook in zijn poëzie.

Flor Vandekerckhove