dinsdag 8 maart 2022

‘De buurt is me onmetelijk dankbaar…’



In 2022 schrijf ik 200 verhalen, nauwelijks drie zinnen lang: opening, midden, slot, telkens één zin. Sommigen noemen zo’n extreem kort verhaal een ristretto, naar analogie met het koffietje dat je in één slok uitdrinkt. 

Nog 166 te gaan, dit is nummer 34. 

Helemaal onderaan deze post staat een YouTubefilmpje, je mag dat niet overslaan. De creatie van zo’n driezinnenverhaal volgt immers een merkwaardig stramien. Eerst is er een inspirerende zin, daaruit ontwikkelt zich het verhaal. Daarna zoek ik een passend beeld, bestemd voor het filmpje dat ik van elk verhaal maak. Dat beeld wordt vervolgens méér dan alleen maar illustratie: het verhaal plooit er zich uiteindelijk naar, het wordt herschreven! Het beeld ziet zich opgewaardeerd: van illustratie tot inspiratie! Daardoor komt het ook dat onderstaand filmje een ereplaats verdient. (fv)



166 — Toonladders — De recht tegenover mij wonende operazangeres zingt toonladders die niet door m’n afbladderende ramen tegengehouden worden. Na drie jaar nodig ik haar uit op de koffie. De buurt is me onmetelijk dankbaar voor dat ene moment. (Flor Vandekerckhove)

De zangeres in actie op YouTube

Geen opmerkingen: