Een gewoontemens maakt dagelijks dezelfde wandeling. Die brengt hem van Bredene via bosschages naar de Groenendijk, waar hij de Koninklijke Baan oversteekt en zijn wandeling naar de Oostendse vuurtoren vervolgt. Weerkeren doet hij via de Spinoladijk.
‘Is dat niet vervelend’, vraag ik, ‘altijd dezelfde wandeling?’ Hij vindt van niet: ‘’t Zelfde is altijd anders’, zegt hij, ‘het weer is anders en daardoor ook het uitzicht; de dingen klinken dan ook anders. 't Seizoen is anders, de wind is anders. Een vogel maakt zijn nest, het ei breekt open, het jong vliegt uit. De zee is wild of kalm, ’t is laagwater of ’t is vloed…’ En zo ziet hij op een parking aan de Oosteroever de foorkramers aankomen. Ze inspireren hem tot een poëtische oneliner.
de dolle donder van d’oktoberfoor oorverdovend in het oor
[De oneliner van de foor is een van de honderd oneliners die ik aan ’t maken ben. Altijd één lijn, 17 lettergrepen, geen leestekens, geen kapitalen. De oneliner komt uit het niets en verdwijnt daar ook weer in. Op de achtergrond van het YouTubefilmje hoor je draaiorgel De Waterlander.(Flor Vandekerckhove↗︎)]
Deze oneliner op YouTube
Geen opmerkingen:
Een reactie posten