 |
Bovenaan links: Zonsondergang bij Ambleteuse in Pas de Calais, gouache op papier, 1899. — Bovenaan midden: ik benader zo dicht mogelijk de plek waar Theo Van Rysselberghe zijn ezel opstelt. Onderaan: Van Rysselberghe en ik, verenigd in Ambleteuse-Wimereux. |
Tania stapt van Wissant↗︎ naar Wimereux↗︎. Ze zal dan 27 kilometer in de kuiten hebben. Omdat ik haar op ’t einde ga oppikken, bekijk ik de weg die me erheen leidt.
Ambleteuse↗︎ ligt onderweg. Daar hou ik me een wijle op, net zoals de Vlaamse schilder Théo Van Rysselberghe↗︎ (1862-1926) dat 123 jaar eerder doet, een Gentenaar die zijn hart aan de Franse stranden verliest. Aan zo’n Frans strand gaat hij uiteindelijk ook wonen, aan de Côte d’Azur. Doordat Wikipedia me leert dat hij eerder in Ambleteuse verblijft, zoek ik ’t net af naar een schilderij van dat kustplaatsje. En dit is wat ik vind: Zonondergang bij Ambleteuse in Pas de Calais, gouache op papier, 1899, inderdaad van onze Théo. Ik vlooi een en ander uit en leer dat het stroompje op het schilderijtje La Slack↗︎ heet, het gebouwtje dat achter het duin aan zee oprijst is 't Fort d' Ambleteuse↗︎.
Vlak buiten Ambleteuse zie ik algauw de bijzonder brede duinen. Wanneer ik de brug over de Slack passeer, zet ik de auto aan de kant. Ik stap de weg naar zee af en halverwege zie ik inderdaad het panorama dat Van Rysselberghe inspireert: La Slack en rechts in de verte Ambleteuse; links aan de zeerand het fort. Dat mijn perspectief niet helemaal dat van de schilder dekt heeft een reden. Van Rysselberghe plant zijn ezel boven op een hoge duin die niet langer toegankelijk is. ‘Dunes fragiles’ staat op een bordje en ‘Ne pas grimper’. Een ogenblik denk ik eraan toch over de afrastering te klimmen, maar dan haalt een combinatie van ecologisch bewustzijn en stramme benen de overhand; vooral stramme benen.
2 opmerkingen:
uw p.s. : jawel, zie hier https://nl.frwiki.wiki/wiki/Les_Peacocks
Merci j.v. Ik heb je opmerking in een noot onder het stuk toegevoegd. Groet, Flor.
Een reactie posten