ELK JAAR IN OKTOBER trek ik naar een berg. Er is geen tv, ik luister niet naar nieuwsberichten, lees geen krant, er is geen bereik. In de eerste dagen is ‘t ontgiften, maar na een tijdje trek ik me niets meer van de wereld aan, ik loop welgemutst berg op berg af, zeggend: ‘I am from Barcelona, I know nothing.'⇲ Ik word een soort boeddhist, weze het zonder de tralala die daarbij hoort.
Dat blijft niet duren. Zodra ik weer in ’t land ben, neem ik een hoop kranten door, oude en nieuwe, de quote van de oude Herman De Croo indachtig: ‘Je zorgen maken over de wereld is een manier om jong te blijven. De dag dat je je enkel om jezelf zorgen hoeft te maken, ben je oud.’
Maar wat een ellende zeg! Oorlog hier, oorlog daar, bominslagen, aanslagen, ontslagen, voetbaluitslagen… Een mens verlangt meteen weer naar de Pyreneeën. Tot mijn ontzetting lees ik ook dat we weer in ’t stadium van de boekverbrandingen beland zijn, in Zweden worden korans verbrand. Gaat dat nu echt ook weer beginnen? Gelukkig zijn er mensen die nieuwe antwoorden formuleren. In DS van 21 oktober zijn dat Lectrr en Oppenheimer. Zegt de eerste: ‘Ik vind boeken verbranden hoe dan ook nogal onnozel. Als je de koran niet wil lezen, breng hem naar de kringloopwinkel.’ Goed gezien van Lectrr, de tijden zijn veranderd, in de jaren dertig bestonden geen kringloopwinkels, nu wel. Ook Oppenheimer is helemaal mee met zijn tijd: ‘Verbranding is niet milieuvriendelijk. Je moet hem op je e-reader downloaden en vervolgens wissen.’
Historicus Jan Dumolyn, prof aan de univ van Gent, is ook een grapjas. In DM van 28 oktober zegt hij: ’Toen ik als zeventienjarige trotskist was, wilde ik de omverwerping van het kapitalisme. Maar niemand luisterde naar mij. (…) Nu zou ik zeggen: ik wil meer beteugeling van het kapitalisme. Ik wil een wereldregering met een sociale zekerheid voor iedereen. Een regering die de controle heeft over energie, voedsel en water. En een investeringsbank om dat te financieren.’ China worldwide? Of toch maar de jonge trotskist? Ik sympathiseer met die laatste, naar mij luistert ook niemand.
Net als de e-boeken (pdf en EPUB) van De Lachende Visch is ook dit essay gratis. Mail erom (en vermeld de titel): liefkemores@telenet.be⇲.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten