Er verandert wel iets in dertig jaar tijd

Welkom in Vabre. Het dorre gras verraadt dat de streek een droge zomer achter de rug heeft. Al dertig jaar beleef ik daar zachte najaarstemperaturen, maar ongezien zijn toch deze van dit jaar.

Vabre, 11 oktober —Het wordt een hete dag. Tania stapt vanaf de brug over de Roussy tot in Arifat, iets meer dan 20 kilometer, over een pad met ferme hoogteverschillen. Zweten! Zelf installeer ik me in de schaduw van een boom, om er het essay aan te vatten dat ik eerder al aankondigde. Maar eerst wil ik iets anders kwijt.

’t Is inmiddels dertig jaar dat ik dit dorp in de Midi-Pyrenees opzoek, minstens twee keer per jaar. Ik ben niet het meest sociabele type, maar in dertig jaar leer je toch wel mensen kennen, de oude Toulze bijvoorbeeld, de buren in de Rue du Pénèry, kleine commerçanten in het dorp… Er verandert ook wel een en ander in zo’n lange periode. Het klimaat bijvoorbeeld. Toulze die overlijdt; de familie Da Silva die naar Castres verhuist, hun vrijgekomen woning is inmiddels al aan zijn derde nieuwe bewoner toe, de eerste overleden, de tweede uit de echt gescheiden. De bar-tabac van ’t dorp sluit; de bakker, de slager en de garagist gaan met pensioen, hun ondernemingen liggen er verlaten bij. Coiffeuse Vanessa wijkt uit naar Canada. De krantenwinkel heeft een nieuwe uitbater; Chez Christine heet nu Le Panier d’Hélène; aan een wervend nieuw bord te zien heeft ook de Belgische uitbater een overnemer voor z’n camping gevonden.
Wonen in dat dorp nu minder mensen dan toen ik het huisje in 1993 kocht? (*) De ontvolking heeft zich hoe dan ook lang geleden ingezet. Pascal, mijn onderbuurman, geboren en getogen in ’t dorp, vertelt hoe die ontvolking ook de natuur beïnvloedt. Wanneer hij oude klasfoto’s bekijkt, ziet hij een omgeving van bewerkte akkers. Diezelfde omgeving is nu oprukkend bos. Ik zie ’t zelf ook gebeuren: straten en huizen die ik dertig jaar geleden vanaf mijn balkon kon overschouwen, verschuilen zich nu achter ’t gebladerte. 
Traag maar gestaag neemt de natuur het weer over van de mens. Ik weet niet of je daar blij of triest om moet zijn. De blijvende afwezigheid van coiffeuse Vanessa daarentegen is ontegensprekelijk triest: 12 euro voor een knipbeurt, dat komt nooit meer terug.
Flor Vandekerckhove⇲

(*) Ik zoek het op. In 1990 telt Vabre 927 inwoners. In 2020 wonen er maar 731 mensen meer.

Tania stapt vanaf de brug over de Roussy tot in Arifat, iets meer dan 20 kilometer, over een pad met ferme hoogteverschillen.