 |
| Mijn boeken verschijnen sinds 2014 alleen nog digitaal, zo ook GAUW!, boek waarin ik het verhaal van mijn kinderjaren vertel. Dat boek stemt me, zelfs na vier bewerkingen, nog steeds niet tevreden. Het wordt nu uit de rekken van De Weggeefwinkel weggenomen. Ik werk aan een vijfde editie, volledig herschreven in provoverzen⇲. Het advertentiebureau Reclame Is Onze Eigen Kwaliteit (RIOEK) brengt je op de hoogte zodra de vijfde editie van GAUW! in de rekken ligt. |
ALS IK de mensen mag geloven, behoor ik tot de zeldzamen die Alkibiades⇲ van Ilja Leonard Pfeijffer⇲ niet gelezen hebben — bij amazon.nl⇲ alleen al meer dan 100.000 exemplaren verkocht. Mijn spanningsboog⇲ is helaas te kort om me honderden bladzijden lang bij de les te houden.
De laatste roman die ik gelezen heb? Ik was nog redacteur Het Visserijblad⇲, het boek was de beroemde Moby Dick⇲, een vissersroman of course. ik ben daar toen alleen maar in geslaagd omdat het boek uit 1851, zo las ik tot mijn verwondering, niet alleen over visserij en de kwalijke ambities van een kapitein ging, maar ook over mij, dat het zelfs een kwalijk kantje⇲ van mezelf ontblootte, karaktertrek waar ik me niet bewust van was. Ik heb ’t daarna nog wel geprobeerd hoor, romans tot mij te nemen, Misdaad en straf⇲ van Dostojevski, Woeste hoogten⇲, van Emily Brontë, Prousts De kant van Swann dat ik uit verveling met een zwaai in zee⇲ gezwierd heb… Toen ik in 2012 A.L.Snijders⇲ ontdekte — handpalmverhalen — was ik meteen verkocht: dát wil ik lezen, daar geniet ik van, dit is mijn ding, dit is wat ik zelf wil doen. En sindsdien laat ik romans wijselijk aan mij passeren.
Nu had ik Nadia Lang (een pseudoniem)⇲ beloofd iets over haar pas verschenen boek (°) te schrijven. Hopelijk begrijpt ze uit wat hierboven staat dat ik er niet in slaag het uit te lezen. Maar het bewerkstelligt wel iets. Gravend in de 220 bladzijden van de autobiografische roman vraag ik me af waarom het verhaal me niet boeit, en nog terwijl ik daarover aan ’t nadenken ben, vraag ik me plots iets anders af: kunnen mijn eigen verhalen, als ze soortgelijk autobiografisch verhaal zijn, en van soortgelijke lengte, dan wel iemand boeien? Ik neem de proef op de som⇲ en neem GAUW!⇲ ter hand. Verschrikt constateer ik dat mijn eigen verhaal mij evenmin boeit. Verrijkend aan de vierde editie van dat boek zijn de links⇲ naar songs die met die tijd te maken hebben, maar het verhaal op zich… Waarin onderscheidt zich dat van ontelbare andere verhalen? In mijn oor weerklinkt Charles Bukowski's wake up call⇲: ‘(…) de bibliotheken van de wereld hebben /zichzelf in slaap /gegeeuwd /over jouw soort. /voeg daar niets aan toe. /doe het niet (…)’. Dus: waarom zou iemand GAUW! lezen? De boekenberg valt om van de verhalen, de krant staat vol verhalen, het internet eveneens. Welke pretentie moet de schrijver hebben om daar nog een verhaal aan toe te voegen?! Het literaire antwoord op die vraag ligt, denk ik, in een citaat⇲ van Louis-Ferdinand Céline: ‘Les écrivains ne m’intéressent que les gens qui ont un style; s’ils n’ont pas de style, ils ne m’intéressent pas. Et c’est rare, un style, monsieur, c’est rare.’ GAUW! moet, besef ik nu, helemaal herschreven worden, in een stijl mij eigen, ik moet dat verhaal schrijven zoals niemand anders het doet, in provoverzen⇲.
Flor Vandekerckhove⇲
De laatste roman die ik gelezen heb? Ik was nog redacteur Het Visserijblad⇲, het boek was de beroemde Moby Dick⇲, een vissersroman of course. ik ben daar toen alleen maar in geslaagd omdat het boek uit 1851, zo las ik tot mijn verwondering, niet alleen over visserij en de kwalijke ambities van een kapitein ging, maar ook over mij, dat het zelfs een kwalijk kantje⇲ van mezelf ontblootte, karaktertrek waar ik me niet bewust van was. Ik heb ’t daarna nog wel geprobeerd hoor, romans tot mij te nemen, Misdaad en straf⇲ van Dostojevski, Woeste hoogten⇲, van Emily Brontë, Prousts De kant van Swann dat ik uit verveling met een zwaai in zee⇲ gezwierd heb… Toen ik in 2012 A.L.Snijders⇲ ontdekte — handpalmverhalen — was ik meteen verkocht: dát wil ik lezen, daar geniet ik van, dit is mijn ding, dit is wat ik zelf wil doen. En sindsdien laat ik romans wijselijk aan mij passeren.
Nu had ik Nadia Lang (een pseudoniem)⇲ beloofd iets over haar pas verschenen boek (°) te schrijven. Hopelijk begrijpt ze uit wat hierboven staat dat ik er niet in slaag het uit te lezen. Maar het bewerkstelligt wel iets. Gravend in de 220 bladzijden van de autobiografische roman vraag ik me af waarom het verhaal me niet boeit, en nog terwijl ik daarover aan ’t nadenken ben, vraag ik me plots iets anders af: kunnen mijn eigen verhalen, als ze soortgelijk autobiografisch verhaal zijn, en van soortgelijke lengte, dan wel iemand boeien? Ik neem de proef op de som⇲ en neem GAUW!⇲ ter hand. Verschrikt constateer ik dat mijn eigen verhaal mij evenmin boeit. Verrijkend aan de vierde editie van dat boek zijn de links⇲ naar songs die met die tijd te maken hebben, maar het verhaal op zich… Waarin onderscheidt zich dat van ontelbare andere verhalen? In mijn oor weerklinkt Charles Bukowski's wake up call⇲: ‘(…) de bibliotheken van de wereld hebben /zichzelf in slaap /gegeeuwd /over jouw soort. /voeg daar niets aan toe. /doe het niet (…)’. Dus: waarom zou iemand GAUW! lezen? De boekenberg valt om van de verhalen, de krant staat vol verhalen, het internet eveneens. Welke pretentie moet de schrijver hebben om daar nog een verhaal aan toe te voegen?! Het literaire antwoord op die vraag ligt, denk ik, in een citaat⇲ van Louis-Ferdinand Céline: ‘Les écrivains ne m’intéressent que les gens qui ont un style; s’ils n’ont pas de style, ils ne m’intéressent pas. Et c’est rare, un style, monsieur, c’est rare.’ GAUW! moet, besef ik nu, helemaal herschreven worden, in een stijl mij eigen, ik moet dat verhaal schrijven zoals niemand anders het doet, in provoverzen⇲.
Flor Vandekerckhove⇲
(°) Nadia Lang. Eén perfecte dag. 220 pp. Uitg. Scriptomanen. 2024. Verkrijgbaar als e-boek en als paperback. Meer over deze roman op deze website⇲, waar ook een samenvatting van het verhaal staat en een interview met Gerda Van Erkel over het boek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten