Sint-Jozef en de huizenmarkt

Links: Met buurman Philippe heb ik het over de mogelijkheid om een gat in de straat te kappen. Midden: een pakket Sint-Jozef om in de grond te steken. Rechts: Een immobiliënagent dan maar.

IN FRANKRIJK LAAT ik een vakantiehuisje⇲ achter. Drieëndertig jaar lang ben ik erheen gereden, maar in 2025 houdt het op: lange afstand, korte concentratieboog, hoge leeftijd, lage bloeddruk, stramme benen, slappe spieren, trage gedachten, snelle vermoeidheid, zwakke ogen, tere rugwervels… De wereld, het klimaat, mijn lijf, het huisje, alles is in verval en de perspectieven zijn wat ze zijn.

Nu moet ik dat huisje nog zien kwijt te raken. Op ’t internet zoek ik naar manieren om dat te doen en stoot daarbij op een merkwaardig katholiek systeem⇲ dat zich als volgt voordoet: maak een gat in de grond, groot genoeg om er een Sint-Jozef verticaal in te begraven; plaats het beeld omgekeerd in dat gat; bid negen opeenvolgende dagen een gebed dat u meegeleverd wordt; nadat het huis verkocht is, graaft u het beeld weer op. Ik zie dat er ook milieuvriendelijke, afbreekbare modellen te koop zijn die u na verkoop in de grond mag laten. Alleen nog dit: let goed op dat de omgekeerde Sint-Jozef naar het te verkopen huis kijkt, iemand die dat niet deed maakte mee dat het huis van de buren meteen verkocht was.
Ik sta er ietwat sceptisch tegenover en vraag advies aan Philippe, mijn Franse buurman. Hij raadt het me af: de Rue du Pénèry is op rots gebouwd, zegt hij, daarin valt geen gat te kappen. 

Een immobiliënagent dan maar.
Flor Vandekerckhove⇲