Melania, Musk en Trump bakken het bruin

LIEVER DAN ME in het debat over de aard van het Trumpisme te mengen — genre is ’t fascisme of is 't maffiose boertigheid  — hou ik er de zot mee. Ik volg daarin Bertolt Brecht⇲ (°): ‘Als de heersende klassen,’ zegt Brecht, ‘toelaten dat een kleine schoft een grote wordt, dan bezorgt hem dat nog geen bevoorrechte positie in onze kijk op de geschiedenis. Het feit dat hij een grote schoft wordt en dat wat hij doet grote gevolgen heeft, draagt niet bij tot zijn grootsheid. Wat zo’n schoft ook doet, hij is en blijft een clown.’ Waarna Brecht besluit dat zo’n kerel belachelijk gemaakt moet worden. 
Trump ridiculiseren deed ik al ten tijde van Trump I, zoals in Een Vlaamse poging om Trump te begrijpen⇲, Overwinning Trump pijnlijk voelbaar in Parijs⇲, en Donald Trump in Bredene⇲. Gezien het grote succes van die reeks ga ik er in dit nieuwe Trump-tijdperk mee door. Makkelijk zat: Trump, Musk, Melania & C° lijken wel stripfiguren te zijn, daar valt in een strip wel iets mee te doen. Tekenen kan ik niet, maar Jim Jarmusch⇲ weet hoe ik dat moet oplossen: ‘Steel!’ 

ComicBook+ is terzake een schatkamer, ’t is een site die oude strips collectioneert. Daar dwaal ik graag in rond, zo ook in de collectie Ace O’Hara⇲, strip die in 1954 in een Britse krant verschijnt. Ik eigen me er drie prentjes uit toe en maak er een Trump-verhaal van. Voor de rest zou mijn diefstal incompleet aanvoelen mocht ik nalaten u op Dave Stewart en zijn Geheime zusters te wijzen, die ook een One Way Ticket to the Moon hebben. Niet dat de song iets met mijn verhaal te maken heeft, maar ’t is wel een mooi gemaakt filmpje⇲.
Flor Vandekerckhove⇲

(°) Bertolt Brecht hier⇲ door Hannah Arendt geciteerd in een interview.