Het was lang geleden dat ik nog eens luid roepend doorheen de stad gewandeld had en toen was dat in Parijs. Daar werd ik onverwachts op sleeptouw genomen door
een groep flagellanten die tegen Trump opkwam. [Het verslag van die
merkwaardige optocht staat hier.] Woensdag was ik er
weer bij. Deze keer was het in Brussel en weer had het met die Trump te maken.
In zo’n stoet ga ik altijd op zoek naar het particuliere. Ik hou van
plakkaten waarop ietwat zonderlinge mensen ietwat zonderlinge verzuchtingen
uiten.
Deze keer valt mijn oog meteen op een kleine groep; nooit eerder gezien.
Een van hen torst een bordje waarop de NATO een terroristische organisatie genoemd
wordt. So far so good. Maar, en dat is merkwaardig, ze dragen
kleren in een stijl die me aan motards laat denken. Op de rug staat, rond een
protserig embleem, Anonymous. Geen
van hen draagt het masker van de gelijknamige hackers. Misschien is het een zijtak. Of 't zijn motards zonder moto, dat kan ook. Ik vraag een folder: ‘We hebben
wereldwijd mensen uit alle strekkingen en religies in onze rangen, we zijn één
familie en nodigen je uit ons te vervoegen.’ Doel is uiteraard ‘de wereld te verbeteren’. De opzichtige leden van Anonymous staan onder andere voor een
terugkeer naar de natuur, thuisonderwijs en sterke familiebanden. Dat doet me dan weer aan de extreem rechtse Alexandra Colen denken. Het foldertje
somt tien manieren op om the system te veranderen. Op 1 staat: Boycott Corporations & Vote with your
Money. Ik zie dat het de leden niet belet om er nog een op te steken. Ik
trek verder.
Vervolgens zie ik een vrouw met een duidelijke boodschap: ‘Ducky, you are not welcome’. Ik maak
een foto. Een half uur later zie ik haar weer, maar nu eist ze: ‘No visa for a bad boy like Trumpy’.
Ducky is Trumpy geworden, de boodschap blijft.
Er zijn ook betogers uit Hellhole
Molenbeek. Je herkent ze aan hun proletarische trekken. Uit de zelfgemaakte
plakkaten blijkt dat ze danig in hun gat gebeten zijn door wat Trump over hun
gemeente zegt. Hun hellegat slaat terug!
Studenten schrijven hun verzuchtingen nog vlug op een cursusblad. Zoals
het meisje dat me interpelleert over de plek die ik in de geschiedenis inneem
en make sure it is the right one! ’t Is iets om over na te denken. Maar wat te denken van die andere studentenverzuchting:
Make Tequila Great Again.
’t Mooist vind ik de ouderen die aan zo’n betoging participeren. Hij zoekt een broodje in de rugzak, terwijl zij nog eens de
lippen stift. Het plakkaat Dump Trump
is van de hand van de kleindochter. Of die veteraan die tegen een boom zit en een pijpje rookt. Ik weet niet wat bovenvermelde studentin ervan denkt,
maar zelf vind ik het een aantrekkelijke plek om in de geschiedenis in te nemen: naast een boom,
pijpje rokend, en ontegensprekelijk aan de juiste kant, de zonkant.
Flor Vandekerckhove
 |
| — Links stift zij nog vlug de lippen, rechts rookt hij een pijpje aan de goede kant van de geschiedenis. — |
 |
| — Studenten zijn het gewoon om met een deadline te werken. De eisen worden in extremis op een blad genoteerd. — |
 |
| — Deze Brusselaars zijn in hun gat gebeten: The hellhole talks back! — |
 |
| — Zelfde vrouw, ander plakkaat. — |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten