Bart komt haar brengen. Eerst komt hij in zijn SUV langs, met een
vracht kleren en beddengoed. Ik stapel de stapel in de studio. Daarna besef ik
dat daar geen mens meer bij kan. Ik haal een en ander weg. Nog altijd staat de
studio vol zakken.
Dan komt Bart weer langs. Nog een lading. En een jongen. Dat is Aleksandra’s
zoon, zegt Bart. Er komt ook een zoon in de studio. Hij spreekt Russisch,
de zoon. Hij zegt me zijn naam. Ik weet niet waar ik al dat goed moet stapelen.
Bart en de zoon zetten alles in de gang en vertrekken weer, want Bart dreigt
ergens te laat te komen.
Dan komt hij nog eens langs. Een derde lading, deze keer inclusief Aleksandra’s
dochter. Er is niet alleen een zoon, er is ook een dochter. Bart gooit alles in
de gang en verdwijnt weer met de dochter, want hij is nu echt te laat. Hij zegt
me nog dat het harde werkertjes zijn,
dat het spijtig is dat ze altijd het verkeerde soort mannen aantrekken. Werkertjes. Hij heeft het over de Aleksandra’s
die vanuit het oosten naar hier komen om te werken en over hun mannen die
alleen maar drinken.
Zodra hij weg is haal ik al de bagage weer uit studio. Nu stapel ik alles
in mijn atelier, ook de zakken die in de gang staan. Echt een hele grote
stapel.
Dan komt Aleksandra zelf. Te voet, zonder Bart. Ze zegt: ‘Worrrrk
to-morrrrow’, en ook ‘crrrryed’. Ze pulkt aan haar oogleden en toont me haar
armen met blauwe plekken. Ik wijs haar de studio en de plek waar ik de bagage
gestapeld heb. Ik geef een sleutel en zeg in mijn eigen Engels dat ze nu maar
een beetje tot rust moet komen.
Aleksandra komt uit Litouwen om hier in de onderneming van Bart te
werken. Ze is een goed werkertje, maar
ze trekt verkeerde mannen aan, dronken Litouwse mannen. Die komen haar hier
vervoegen, troeven haar af, waarna zij moet vluchten. De vlucht eindigt in mijn
studio. Volgens Bart is alles tijdelijk.
’s Avonds, wanneer ik al in bed lig, komen de kinderen Aleksandra in de
studio vervoegen. Ik vraag me af hoe ze dat daar organiseren met z’n drieën.
Gelukkig is alles tijdelijk.
We zijn nu een maand later. Ik heb geen idee waar de kinderen van
Alkesandra heen zijn, ik heb ze niet meer gezien. Aleksandra laat zich zelf
trouwens ook hoe langer hoe minder zien. Volgens Bart slaapt ze weer regelmatig
bij het verkeerde soort man. Ze trekt zo’n mannen aan, zegt hij nog eens. De
bagage moet ik nog even laten staan.
Flor Vandekerckhove
Geen opmerkingen:
Een reactie posten