Kruisbestuivingen

Een roman kan, zoals we allemaal weten, een filmregisseur inspireren, een schilderij kan een roman in zich dragen, een foto kan een schilderij opleveren… Om een lang verhaal kort te maken: creaties beïnvloeden elkaar. Op de blog From Novels to Notes verzamelt een Amerikaanse journalist bijvoorbeeld al de verwijzingen naar literaire teksten die hij in de popmuziek aantreft.

Zelf laat ik me soms inspireren door songteksten, zoals onlangs in Die kat kom weer, een verhaal dat voortbouwt op het gelijknamige Zuid-Afrikaanse kinderlied. Nog maar enkele dagen geleden heb ik een Gents volkslied verwerkt in Sterkste man van Gent blijkt West-Vlaming te zijn. En zo zijn er nog. Een andere kijk op Lazarus is gebaseerd op Dig, Lazarus, Dig !!! van Nick Cave. Toen de zee aan een wasdraad hing, werd geïnspireerd door As I Went Out One Morning van Bob Dylan. De Bob heeft dat ook met zijn Shelter From The Storm gedaan, dat verhaal heet Het oog van de storm. En er is Het nichtje van Hugo Claus, waarvoor ik me laat leiden door Walt Whitman’s Niece van Billy Bragg & Wilco.

Een mooi voorbeeld, vind ik, is Milieucatastrofe door klimaatopwarming in hoofdstad. Concreet is dat alzo gegaan. In de entree van de AB zie ik dj Freddy Merckx aan het werk. Hij draait Paris s’éveille. Het lied blijft in mijn hoofd hangen. Onderweg naar het hotel hoor ik een flard van een andere song, A horse with no name. Ook A horse blijft hangen. Die staat mijlenver van dat eerste lied af, maar de twee hebben met elkaar gemeen dat het bijzonder lang geleden is dat ik ze gehoord heb.

Terwijl die twee daar toch in mijn hoofd hangen vraag ik me af wat er gebeurt als ik een verhaal maak dat ze aan elkaar koppelt. Ik schrijf het idee op in een notitieboekje: Paris & A horse.

Dat het uiteindelijk een verhaal over een klimaatcatastrofe blijkt te zijn wordt me pas enkele dagen later, al schrijvend, duidelijk. De titel heeft zelfs nog een extra nacht op zich laten wachten. En ’t laatst van al wordt de foto gekozen. Photoshop heeft hem bijgewerkt, want in werkelijkheid is het beeld op een zonnige dag gemaakt. Het verhaal daarentegen leert me dat het al heel de tijd regent. De werkelijkheid moet wijken voor het verhaal.

Tegen de tijd dat ik in dat verhaal vertel welke songs me geïnspireerd hebben is Paris s’éveille er al in verwerkt. Daarna komt het paard uit A horse with no name er zich mee moeien. Net als dat in de song het geval is laat ik het beest vrij, omdat het door de vloed bedreigd wordt: After nine days I let the horse run free/ 'Cause the desert had turned to sea.

De slotregel van het verhaal heb ik nog ’t minst van al zien aankomen. Ook die komt uit een lied. Da’s een tegenvaller, want dat is een verschrikkelijk slecht carnavallied. Maar goed, een geschonken paard kijkt men niet in de muil. Levert het een prachtige slotzin op of niet?

Flor Vandekerckhove