zaterdag 29 augustus 2020

Gezant van God

Wie mij kent weet het wel:
ik ben een atheïst, 
en dan nog een van 
de anarchistische strekking 
die zegt: hij bestaat niet
en mocht hij toch bestaan
dan moeten we hem afschaffen.
En toch.
Onlangs overkwam mij iets
dat mijn ongeloof
aan ’t wankelen bracht.
Om dat wankelen van mij af te wenden
maakte ik er een gedicht van.


Gezant van God

Samen met een man die mij geenszins bekend was had ik al voor ’t einde de
Dienst verlaten en terwijl hij op straat voor me uit liep en er stevig de pas in
Zette keek ik naar zijn sterk geborneerde haarsnit en naar ’s mans kleren die
Deze waren van zo’n doodgewone burgerman met een confectiepakkie an

Toen hij gewaar werd dat ik hem volgde vertraagde hij de pas alsof hij wachten 
Wilde tot ik hem had bijgebeend en toen ‘t zover was dat ik naast hem kwam
Te lopen greep hij me onverwachts en hard bij de pols als om me duidelijk te 
Maken dat hij me dringend iets van ’t hoogste belang mee te delen 

En toen zei hij met een stem die op droefheid wees dat hij niet begreep wat 
Mannen er zo leuk aan vinden en zelfs niet begrijpen kon dat het iets was 
Dat überhaupt nog bestond en dat het de bevindingen van Darwin tegensprak 
Die zei dat de natuur evolueert volgens wetten van het voortbestaan der soorten

Nog steeds hield de man mijn pols omklemd zodat het wel leek dat ik hand in 
Hand door ’t dorp liep met een man die me aan Louis Davids liet denken en aan 
Diens lied over een man die niks verdragen kan en die omschreven wordt als
Zo ’n hongerlijer zenuwlijer van een kleine man met een confectiepakkie an

Eerst dacht ik nog dat hij het over de dienst had die we juist verlaten hadden maar
Toen zei hij dat je er toch niet aan denken mag wat er gebeuren kan wanneer 
Je zonder pakkie an en in je nakie voor een vrouw staat die op d’r knieën voor je
Zit en die jij in je deze extreme vorm van machteloosheid haar gang laat gaan

Ik wist niet waarheen ik de blik nog wenden kon en net toen ik begon te vrezen 
Dat hij naar mijn mening polsen zou verzwakte om mijn pols zijn greep en 
Zonder me nog een blik te gunnen stak hij zonder omkijken het drukke kruispunt
Over en ik keek angstig toe hoe hem als bij wonder een ongeluk bespaard bleef

De rest van mijn gang verliep probleemloos en de dag hernam zijn gang en ik
Dacht niet meer aan die burgerman tot ik ’s anderendaags in de krant het bericht
Las over een gezant van God die naar de aarde gezonden was om daar één
Uitverkorene te behoeden voor het vreselijke lot dat hem te wachten stond

Flor Vandekerckhove

Gezant van God op youtube
Met treffende beelden van fellacio!

Geen opmerkingen: