Er zit een boekje bij, waarin staat dat Hildegard uit een adellijke familie stamt. Het ziekelijke kind komt in een nonnenklooster terecht, waarvan ze uiteindelijk de abdis wordt. Daar ziet ze op wonderlijke wijze ‘het licht’. Tegelijk ontvangst ze de gave om ‘de boeken’ te verstaan. De paus erkent haar gave. Ze schrijft brieven en boeken over visioenen, doet aan voorspellingen, schrijft een toneelstuk, doet aan geneeskunde. Voor haar nonnen componeert ze liturgische liederen. Daar ben ik nu naar aan ’t luisteren.Haar energie is indrukwekkend, zeker voor iemand die ziekelijk is. Na elke periode die haar aan bed kluistert, krijgt ze een boost. Tegelijk gaat ze de confrontatie aan met gezagsdragers die niet zuiver in de leer zijn. Ze is al in de zeventig wanneer ze de kerk frontaal uitdaagt. Op het kerkhof van haar klooster — gewijde grond — begraaft ze een jonge revolutionair. Mag niet, de man was geëxcommuniceerd. Zij en haar nonnen worden gestraft: hun wordt de mis ontzegd. Hildegard plooit niet en enkele maanden voor haar dood geeft de kerk haar de rechten weer. In 1179 sterft ze, 81 jaar oud. Op het moment van haar overlijden doorklieft een lichtstraal haar kamer, aldus ene Tom Hoving die de tekst van het CD-boekje schrijft. Hildegard ziet het licht!
’s Avonds, nadat ik Tania in Cambounès↗︎ opgehaald heb, waar haar eerste dagtocht eindigt, zet ik de CD nog eens op en, godver, ook wij zien het licht, net als Hildegard ja. En net als Mia (°), een klein millennium na Hildegard.
(°) Mia op www.youtube.com/watch?v=0gxI4Qb_x_o.
1 opmerking:
Over Hildegard bestaat een erg mooie film, van Margaratha von Trotta geloof ik.
Een reactie posten