 |
Nick Cave, Freek de Jonge, Bob Dylan: elk een eigen versie van Death Is Not The End. Nu zet ik er m'n eigen tekst op, Dylan begeleidt me op de mondharmonica. |
Toen ik hier↗︎ in september een stukje over dichter Gerrit Achterberg schreef en over de moord die hij op z’n hospita pleegde, dacht ik vooral aan Beb, de zestienjarige dochter van de hospita die alleen achterbleef en in de plooien van de geschiedenis verdween. Een journalist zocht haar op toen ze al in de tachtig was, ze zei: ‘Ik heb geen enkele hulp gehad, van niemand. Geen enkele instantie heeft na de schietpartij contact met mij gezocht. Ik heb het allemaal zelf moeten doen. Ik heb later nog eens aan mijn huisarts verteld wat mij allemaal is overkomen. Hij zei: Tjongejonge, mevrouw, u heeft wel wat meegemaakt in uw leven. Geen wonder dat u nerveus bent. Ik ben een heel nerveuze vrouw, dat heb ik daar van overgehouden.’
Daarna dacht ik eraan om haar op te voeren in een moordballade. Ik luisterde naar enkele voorbeelden en kreeg de melodie van Bob Dylans Death Is Not The End niet meer uit mijn hoofd. Om er weer vanaf te geraken wendde ik het wijsje aan om er een aan strenge regels onderworpen provovers↗︎ op neer te zetten. Het staat hieronder. Wie wil horen hoe mijn tekst met Dylans mondharmonica spoort, moet zeker op onderstaand youtubefilmpje klikken, waarin mijn krakende stem en Dylans krakend muziekje verenigd worden. [53]
Flor Vandekerckhove
moordballade
Gerrit Achterberg verkrachter
heeft Bebs moeder wel vermoord
Beb moest het zien te het redden na haar dood
Nick Cave bezingt zoiets in ballads
en Freek De Jonghe in ’t cabaret
in ballades over leven na de dood
het lijkt wel iets voor Ieren en
Dylans tekst hoe lullig ook
is een ballade over leven na de dood
en dit is wat Beb zegt
wat schiet ik er mee op
met ballades over leven na de dood
het is te laat het is te laat
ik ben nu al zo oud
is er leven is er leven vóór de dood
Mijn moordballade op youtube
Op de tonen van Bob Dylans mondharmonica !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten