Gisteren postte ik hier⇲ een stukje over een stapeltje boeken dat ik onlangs in huis haalde. Nog dezelfde dag vroeg iemand zich af hoe ik dat voor mekaar kreeg, met zo’n klein pensioentje. Terechte vraag.
Ik ben niet het soort mens dat op zoek gaat naar analoge filmprojecties, ik heb weinig begrip voor fotografen die aan het analoge vasthouden, mij zie je geen vinylplaten kopen en ik constateer dat mijn geliefde dichtersvulpen er al enige tijd droog en leeg bijligt. Ik ben een collaborateur van de barbaren⇲ en verspreid mijn eigen werk alleen nog digitaal. Dat ik tot verleden week zelf nog papieren boeken kocht, had niets te maken met een kennelijk bestaande behoefte van sommigen om een boek te besnuffelen. Ook anderszins heb ik geen enkele affectie met het papieren boek. Bij echtelijke scheidingen laat ik hele bibliotheken achter en sinds enkele jaren hanteer ik een principe: telkens hier een nieuw boek binnenkomt, gaat een ander buiten⇲. Papieren boeken was iets waarin ik hoekjes kon omplooien, passages markeren en randnotities toevoegen; daarom bleef ik papier kopen, en alleen daarom.
Sinds ik weet dat je ook digitale boeken kunt markeren en er je eigen notities kunt aan toevoegen, heb ik het analoge boekwezen meteen verlaten. Wat ook verklaart hoe ik het voor mekaar krijg al die boeken in huis te halen: digitaal kost twee keer niets. Het neemt geen plaats in en ik hoef m'n boekenrekken nergens meer achter te laten. Neen, voor mij moeten ze die bomen niet meer omhakken.
Ik ben niet het soort mens dat op zoek gaat naar analoge filmprojecties, ik heb weinig begrip voor fotografen die aan het analoge vasthouden, mij zie je geen vinylplaten kopen en ik constateer dat mijn geliefde dichtersvulpen er al enige tijd droog en leeg bijligt. Ik ben een collaborateur van de barbaren⇲ en verspreid mijn eigen werk alleen nog digitaal. Dat ik tot verleden week zelf nog papieren boeken kocht, had niets te maken met een kennelijk bestaande behoefte van sommigen om een boek te besnuffelen. Ook anderszins heb ik geen enkele affectie met het papieren boek. Bij echtelijke scheidingen laat ik hele bibliotheken achter en sinds enkele jaren hanteer ik een principe: telkens hier een nieuw boek binnenkomt, gaat een ander buiten⇲. Papieren boeken was iets waarin ik hoekjes kon omplooien, passages markeren en randnotities toevoegen; daarom bleef ik papier kopen, en alleen daarom.
Sinds ik weet dat je ook digitale boeken kunt markeren en er je eigen notities kunt aan toevoegen, heb ik het analoge boekwezen meteen verlaten. Wat ook verklaart hoe ik het voor mekaar krijg al die boeken in huis te halen: digitaal kost twee keer niets. Het neemt geen plaats in en ik hoef m'n boekenrekken nergens meer achter te laten. Neen, voor mij moeten ze die bomen niet meer omhakken.
 |
De e-boeken (pdf) van De Lachende Visch zijn gratis. Mail erom (en vermeld de titel): liefkemores@telenet.be⇲. |
2 opmerkingen:
Uw redenering is degelijk en waterdicht, toch kan ik niet van mijn boeken scheiden. Een degelijke verantwoording zoals de uwe heb ik niet.
Maar, stel je voor dat we niet meer naar musea hoeven te gaan en alle kunstwerken digitaal beschikbaar zijn, de Zonnebloemen van Van Gogh zullen schitteren!
@Jamas Demuynck. Elke aanwinst houdt ook een verlies in. In 't geval van je voorbeeld is dat een verlies aan 'aura', zoals Walter Benjamin al zei ten tijde van de technische reproduceerbaarheid van kunst. (Groet, Flor)
Een reactie posten