Aan de kust wonen, het heeft iets. Hoe de roerloosheid van koude winternachten bruusk onderbroken wordt door wemelende zonnedagen. De landelijke wijk die plotsklaps metropool wordt, het kan haast niet anders dan dat het iets met je doet. Waar eerst leegte heerst, loop je plots over de koppen, een mens zou er de weg bij verliezen. Die kustdynamiek inspireert me, ik schrijf er verhalen en gedichten over, waaronder ook deze drie in kwatrijnen, waarvan filmpjes bestaan ten behoeve van dagjesmensen en tweedeverblijvers, een initiatief van mijn persoonlijke toerismebureau. (Flor Vandekerckhove⇲)
1. Rode Mustangs en mannen met een zwarte moustache
Gedicht waarin ik onze ontluikende mannelijkheid bezing. Paul van Vliet mag over meisjes van dertien zingen: ‘te groot voor de poppen, te klein voor de kerels’. Dit hier is de jongensversie.
[747]
2. Bredene-Duinen verwelkomt
In dit gedicht sta ik in volle zomerseizoen aan de tramhalte. Daar verwelkom ik elkeen die van de tram stapt, zo ook de vrouw met drie benen en haar echtgenoot met zijn veel te lange tenen.
3. Strandvertier
Niets zo helend als een dagje aan 't strand. Toch is ’t ook beter om daar op sommige dagen weg te blijven. Vandaar dit gedicht vol goede raad. Mocht u kennissen hebben die zich vandaag naar ’t strand begeven, wil zo goed zijn hen dit poëem door te sturen, 't kan 't verschil maken.
Niets zo helend als een dagje aan 't strand. Toch is ’t ook beter om daar op sommige dagen weg te blijven. Vandaar dit gedicht vol goede raad. Mocht u kennissen hebben die zich vandaag naar ’t strand begeven, wil zo goed zijn hen dit poëem door te sturen, 't kan 't verschil maken.
[103]
De e-boeken (pdf) van De Lachende Visch zijn gratis.
Mail erom (en vermeld de titel): liefkemores@telenet.be⇲.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten