Heeft iemand u al eens een boek uit Thailand opgestuurd? Werd dat boek ook aan de grens tegengehouden? Kreeg u vervolgens, net als ik, post van Bpost, dreigend met douanekosten? Uitleg plus bewijzen eisend? Hebt u daarna ook de papierwinkel in orde gebracht? Werd het boek u vervolgens, met veel paté, maar wel zonder kosten, toch doorgestuurd? Onnodig aangetekend? Hebt u zich daarna, net als ik, hoofdschuddend afgevraagd hoeveel energie dat nu weer gekost heeft? ’t Kan niet missen dat de aarde opwarmt.
Doordat de wereld een dorp geworden is — behalve voor Bpost — ken ik iemand die in Thailand woont. Ooit was hij een knaap, daarna student, later germanist en daarna leraar. Wat niet verkeerd kon lopen, deed het natuurlijk toch en de leraar werd vertaler. Vertalen is iets wat je overal kunt doen en dus verhuisde hij van hier naar daar en uiteindelijk naar Thailand. Geef hem eens ongelijk. Daar luistert hij nu naar de kikkers, zich afvragend waar de grote cougal heen is (neen, ik weet niet wat de cougal is.)
Die mens ken ik alleenlijk via over en weer geschrijf op ’t internet, waaruit hij tot mij tevoorschijn komt als slim, belezen, ondernemend, ook wel belerend. Nu en dan maakt hij zich kwaad op mij, waardoor ik weet dat hij graag op trotskisten schampert. Dat is dus de mens die me uit Thailand een boek opstuurt en dat ben ik nu aan ’t lezen. ‘k Zie dat het van 2013 is, maar ’t ziet er veel ouder uit, ik denk dat het klimaat in Thailand geen goed aan boeken doet.
Over dat boek ga ik later nog iets posten, ’t is goed geschreven en er staat veel in dat waard is opgemerkt te worden. Ik heb er met plezier al vele bladzijden in gelezen, zinnen gemarkeerd en hoekjes omgeplooid. Ook heb ik er meteen de stem van een geestesgenoot in herkend, een trotskist ja.
2 opmerkingen:
ah ja flor. Vorig jaar stuurde ik een schilderij op naar Hong Kong. Vorige maand was het schilderij terug.Maar volhardend als ik ben postte ik het schilderij terug naar Hong Kong, samen met een gechenkje voor de nieuwe baby. Toen ik bedankjes kreeg voor de kadootjes bleek het schilderij verdwenen. Ja de schoonmama had het portret niet gezien en het wijnkistje in de vuilbak gelieperd. Mail art is een moeilijke tak...
Er zaten tussen de paar jaren als leraar en de huidige vertalingen wel meer dan 35 jaar in software😁
Ik probeer mijn boekenaantal aan te passen aan mijn boekenkasten. Ooit heb ik overschotten verbrand naar het vb van een Spaanse detectiveschrijver, maar branden zijn er hier al teveel, dus ik geef ze weg of ruil ze in the Lost Booksshop in chiang mai. Het boek vond ik dus niet speciaal en de centrale figuur tweederangs, maar de coloribus etc. Plezier ermee, maar ik ga er geen stukjes van lezen in ddze rubriek.
Een reactie posten