Op voorhand weet je ’t nooit (1)

NICK WOONT IN Oostende, in de Alfons Pieterslaan, en hij is fan. Hij schrijft: ‘Ik zou het leuk vinden, mocht je zo’n handpalmverhaal over de boulevard schrijven.’ Dat wil ik wel doen, en daarom fiets ik, goed ingeduffeld, naar de stad. (In de bezorgbox, op mijn staantje, zit een hete pizza.) Ik passeer de blauwe bruggen, daarna de roodgestifte moslima van de Conterdam en vraag me aan de rode lichten af waarom ik - uitgerekend ík, die nóóit pizza eet - een pizzabak op mijn staantje staan heb. Ik duik het tunneltje in, onder de afrit van de autosnelweg, realiseer me daar dat ik helemaal geen fan heb die Nick heet, en volg de Elisabethlaan tot aan het kruispunt met de Torhoutsesteenweg. Daar fiets ik tot Petit Paris, waar ik eindelijk bij de boulevard aankom. Groot is mijn ontstentenis als blijkt dat de Alfons Pieterslaan langs beide zijden met immens grote palmbomen afgeboord is. Als bij toverslag besef ik dat ik geen verhaal schrijf, maar een gedicht, een prozagedicht. Waaruit eens te meer blijkt dat ge ’t nooit op voorhand weet. 
Flor Vandekerckhove⇲

Op voorhand weet je ’t nooit is een verhaal op de wip tussen proza en poëzie, 't is een prozagedicht. In 2024 publiceerde ik GESPREKKEN MET POLLEKE, 129 bladzijden met dergelijke verhalen-prozagedichten. Waarbij het de lezer toekomt te oordelen of en waar ik de grens oversteek. Zoals alle e-boeken van De Lachende Visch is ook GESPREKKEN MET POLLEKE gratis voor elkeen die erom vraagt (pdf of EPUB naar keuze). Schrijf naar liefkemores@telenet.be (vermeld de titel) en vind het boek meteen in uw mailbox.