 |
Links zien we de vistrein, op de achtergrond de vismijnkantine. De lage spoorwegbaan en de hoge luifel die het visserijstation aan de Wandelaarkaai overkoepelde werden in 1993 afgebroken. Meer foto's onderaan dit stuk.— |
In een stukje dat ik eerder over de kusttram postte, schreef ik:
‘Soms dwarste de fameuze vistrein onze weg. Vanuit de Oostendse vismijn vertrok in die tijd dagelijks een lange sliert witgeschilderde spoorwegwagens, vol vis, naar ’t binnenland en Luxemburg. Vanaf de Oosteroever stak hij traag de straat over. En blokkeerde alles wat daar moest passeren, dus ook de tram. Dat kon enige tijd duren, want de vistrein was, zoals gezegd, zeer lang. Hij was ook zeer traag. Wanneer dat ’s morgens gebeurde dan kon die trein niet lang & traag genoeg zijn, want dat gaf ons een sterk argument om te laat in de klas te komen. Meestal was ’t helaas op de terugweg en dan was ’t klote (…).’
Elkeen die Oostende vanaf de Opex binnenreed kende het verschijnsel. Vooral op woensdagen was de vistrein indrukwekkend. Over hoeveel vis ging dat eigenlijk? De cijfers durven elkaar al eens tegen te spreken. Bestond er een grijs circuit op het spoorwegnet? Wat we weten is dit: in 1980 werd er 3.000 ton vis op de trein gezet, verdeeld over 53.000 zendingen.
Dat soort visvervoer had een lange traditie. Toen de vismijn (de ‘cierk’) nog in de stad lag, vertrok er al een trein. Wanneer de visserij naar de Oosteroever verhuisde, ging de vistrein mee. Hij deed daar dienst tot in 1988. Het was toen overigens al langer duidelijk dat het einde in zicht was. De visaanvoer was, door de achteruitgang van de IJslandvisserij, vanaf de jaren zeventig beginnen dalen, het zwaartepunt van de aanvoer had zich van Oostende naar de oostkust verplaatst, de koudeketting moest van de wetgever almaar dwingender in stand gehouden worden… Het werd een onmogelijke opdracht voor de wagens die al veertig jaar tegen ten hoogste honderd kilometer per uur het land doorkruisten. Daarom knipten de spoorwegen in 1988 het vismijnlicht uit. De lage spoorwegbaan en de hoge luifel die het visserijstation aan de Wandelaarkaai overkoepelde, werden in 1993 afgebroken.
[Dit stukje werd al in 2015 in De Laatste Vuurtorenwachter gepost. Ik redigeerde het opnieuw in 2020. In 2022 presenteerde ik het aan de FB-groep Je zie van den Opex als… en een wijl later ook aan de nieuw ontstane groep Oostende nostalgie.]
 |
| Het laden van de vistrein in 1958. © KOHGK De Plate |
 |
| © KOHGK De Plate |
 |
| © KOHGK De Plate |
2 opmerkingen:
Heb daar ook nog vis ingestoken in houten kisten met 2 lagen ijsbrokken
Heb daar ook nog vis geladen in boxen en andere in de jaren 70 toen ik voor morubel (roll Prinz) werkte bij Rolland de bruycker
Een reactie posten