In het
pikkedonker, zonder schoeisel, mijn voeten onder de bloedzuigers, kom ik bovenop
de heuvel bij een desolaat huis. Voor het venster een
fiets. Binnen, onder de lamp, een man. Verwrongen gezicht, handen als klauwen,
het soort mens dat achterblijft nadat iedereen weggetrokken is. Hij drinkt
absint. In mijn dromen drinkt altijd wel iemand absint. Ik maak een verkeerde
beweging en de fiets gaat tegen de grond. Verdwaasd kijkt de man op. Hij staat
recht en grijpt het houweel. In mijn dromen staat altijd
een houweel bij het vuur. Dreigend stapt hij naar de deur. Ik panikeer, neem de
fiets en rij in volle vaart de heuvel af. In het schijnsel van de maan zie ik iets
wat beneden traag de weg oversteekt. Een beestje. In mijn dromen hebben fietsen
nooit remmen. Uit volle borst slaak ik een kreet. Het beest blijft staan, kijkt
me aan en zegt klaar & duidelijk: ‘Heb
de maan als doel want ook als je hem niet raakt, dan nog zal je je tussen de
sterren bevinden.’ Ik bots bovenop het dier dat een schildpad
blijkt te zijn en ga over kop. Ik grijp verkeerdelijk naar de maan en zie mezelf een
mooie salto maken. Vijf meter verder kom op mijn hoofd terecht. Overal sterren.
Flor
Vandekerckhove
Enige tijd geleden heb ik
een nieuw experiment aangevat. Ik neem een gedicht uit mijn recent verschenen
bundel 'De man die sneller schijt dan zijn schaduw', voeg er muziek aan toe,
plaats er beelden bij en maak er een filmpje van dat ik op youtube plaats. Kijk
hierboven maar naar De laatste roker op https://www.youtube.com/watch?v=FTWVV8Mxnhw.
De dichtbundel (e-boek, PDF) is gratis voor wie erom
vraagt: mail naar liefkemores@telenet.be.
1 opmerking:
Een reactie posten