Twee scheepjes

Van een maat krijg ik voor mijn Nieuwjaar een kleine ingekaderde ets cadeau, de afbeelding van twee vissersvaartuigen die, zo dacht ik, zee kiezen. (*) Alleen het eerste toont een immatriculatieteken: O.91. Waardoor ik er mag van uitgaan dat het Oostendse vaartuigen betreft, twee kustvissersvaartuigen. Indien het waar is dat ze zee kiezen, dan zien we erachter het Oosterstaketsel dat de vaargeul afbakent. Rechts achter het tweede scheepje staat dan de vuurtoren, en links daarvan een bouwwerk. Ha, dacht ik, da’s het bestuursgebouw van de vismijn, met als eigenaardigheid dat de twee vlaggen op het dak elk een andere richting uitwaaien.

— O.191 (© André Barbaix) —

Blijkt dat ik dat helemaal verkeerd zie. Dat besef ik wanneer ik Eddy Eneman meer over de twee scheepjes vraag. Eddy heeft enkele boeken over de visserij gepubliceerd en ik contacteer hem wel meer wanneer ik in het ongewisse verkeer. Hij antwoordt me, maar niet voordat hij mij bezweert hem ‘geen specialist te noemen, de kennis over de vaartuigen kwam altijd van een andere auteur.’ Zijn antwoord leert me hoe dan ook dat ik het beeld verkeerd inschat: ‘Wat ik op de tekening zie is volgens mij het Westerstaketsel, met daarop de tearoom. De schepen varen de havengeul in en achter het tweede vaartuig zie je een torentje met licht en misklok.’ Ja, wat zou ik zonder die mens zijn, denk ik eens te meer.

Daarna volgen nog een aantal mails van Eneman waarin hij achtereenvolgens oppert dat het eerste scheepje wellicht de O.191 Natasha is, van 1986 tot 2000 eigendom van Frank Desmit en daarna van diens broer die het omdoopt tot O.152 Aran. Het tweede schip, zegt Eneman, kan de O.100 Emilie zijn of de O.101 Benny. Later zegt hij dat het ook de O.20 Goewind of de O.211 Christophe kan zijn, en nog later de O.64 Black Jack. ‘’t Is iets voor de kenners’, voegt hij eraan toe, ‘gesteld dat de tekenaar alles juist weergeeft.’ Voor de kenners dus, ik zal het hun eens vragen.

Flor Vandekerckhove

(*) Papiergrootte: 20 x 13; beeld: 14 x 10 cm, beeld van twee vissersvaartuigen. Onder de tekening staat rechts in potlood een handtekening Baillieu(?) en links E.D. 90. Ik heb geen idee waarvoor E.D.90 staat. Mocht iemand me verder uit mijn onwetendheid willen helpen… 

Reacties

* Patrick Van Craeynest heeft me intussen laten weten dat E.D. voor 'eigen druk' staat. Het daaropvolgende cijfer is het exemplaar. In dit geval is dat 90.

* Ook Frans van de Muijsenberg stuurde een reactie: Naar aanleiding van je blog over de ets met de twee schepen: 'Iedere prent is uniek en daarom door de kunstenaar genummerd. Als een oplage uit bijvoorbeeld 10 afdrukken bestaat, dan zal de nummering als volgt zijn: 1/10, 2/10, 3/10 … 10/10. Die met het nummer 1/10 is als eerst gedrukt. Daarnaast kan de nummering E.A. (al dan niet met een nummer) voorkomen. E.A. staat voor Épreuve d’Artiste of Eigen Afdruk. Dit zijn de proefdrukken van de kunstenaar voordat hij of zij besluit de definitieve oplage te gaan drukken.' Ik vermoed dat de kunstenaar een eigen systeempje heeft en er 'Eigen Druk' mee wordt bedoeld en dus waarschijnlijk de 9e eigen druk. De naam van de kunstenaar heb ik niet kunnen achterhalen, maar het valt me op dat zowel de B als de A met een hoofdletter beginnen. Het is dus mogelijk dat de B voor de voornaam staat en de A het begin is van de achternaam. Het zou dan iets als 'B. Ailliën' moeten zijn. Vooralsnog onbekend, dus beschouwen we het als een 'alien'.