In memoriam Hubert Decleer (1940-2021)

Links Maritza Serpieters en Hubert Decleer. Rechts Arno en Decleer (©vpb.)

Gelukkig is degene die op school een leraar treft die hem/haar op pad zet naar een anders onbereikbaar leven. Arno kent dat geluk. In 1963 geeft Hubert Decleer les zedenleer aan de hotelschool in Oostende, een van diens leerlingen heet Arno Hintjes. Om zijn leerlingen bij de les te houden draait Decleer al eens een bluesplaat en vertelt enthousiast over het genre. Het vangt de aandacht van de anders onwillige leerling die Arno is. Voor wat Arno betreft kunnen we zeggen: en de rest is geschiedenis. 

Ook de leraar maakt geschiedenis. Zoals zovelen in die tijd hoort hij de roep van het oosten: oosterse religie, filosofie en psychologie zijn in. Decleer lift naar India, wordt reisgids naar dat land en gaat er uiteindelijk ook wonen. Vanaf 1980 is dat in Kathmandu. Er zijn er wel meer die dat doen, maar Decleer is een blijver en wordt gaandeweg een autoriteit↗︎ in Tibetaans boeddhisme. Zo vertaalt hij het Tibetaans dodenboek in ‘t Nederlands en leidt hij daar een Tibetaans instituut. Vandaag spreekt Arno over Decleer als zijnde zijn mentor. In een interview↗︎ met Hugo Camps zegt Arno: ‘Ik heb hem bezocht in Kathmandu, waar hij al 40 jaar woont. Hij is er professor Sanskriet en helemaal in de leer van Boeddha. Ik heb hem de afgelopen periode vaak gebeld. Zijn levensvisie bracht rust in mij.’
De latere boeddhist Hubert Decleer is in Oostende gedurende korte tijd barman in de Chèvre Folle↗︎. Daar leert hij alternatief & artistiek Oostende kennen. In een kleine stad zorgt dat voor veel kruisbestuiving. Decleers gezellin Maritza Serpieters komt op tableaus van Charles Drybergh↗︎ terecht. Sonja Vanhee, Arno’s toenmalige vriendin, en Maritza worden vriendinnen. Mijn jeugdvriend Jean-Pierre Boentges↗︎ geraakt bevriend met Huberts jongere broer Misjel, verwoed natuurfotograaf die ik niet erg lang geleden nog op de Spuikom aan ’t werk kon zien. Als ik die kruisbestuivingen benadruk, is ’t omdat het via dat netwerk is dat Decleer ook voor mij betekenis krijgt. In een later leven leer ikzelf Maritza Serpieters kennen, enkele weken geleden mocht ik haar nog begroeten en zo komt het ook dat ik op de hoogte was van het naderende einde van Hubert Decleer. Hij overleed in Kathmandu op 25 augustus. 

Flor Vandekerckhove⇲

P.S.: Luc Blomme schrijft me: Ik las daarnet nog eens je stukje over Hubert Decleer. Ja, ik heb die gast gekend bij... het leger! In oktober 1961 kwam ik na twee maanden opleiding terecht in Bensberg in een heuse Shloss , nu een poepchic kasteelhotel. Hubert Decleer kwam ons daar een week later vervoegen? Hij kwam later omdat hij er een week cachot had opzitten tijdens zijn opleiding. (Hij was niet op tijd in de kazerne gearriveerd.)

Pacifist in hart en nieren en toch bij de troep! Ik zie hem nog aankomen in Bensberg: kaalgeschoren met een gitaar onder de arm. Een gast waar ik goed kon mee opschieten, ook omdat we dan een mondje Oostends konden klappen.

Boeddhist ten top, altijd kalm en vriendelijk. Hij heeft nog kruisjes gemaakt om de legeraalmoezenier plezier te doen, voor het vormsel van kinderen van beroepsmilitairen. Ook herinner ik me nog dat hij met een speciaal penseel en zwarte inkt sierlijke Chinese (?) letters schreef. Hierbij een foto waarop we onnozel doen tijdens een kamp in Vogelsang in oktober 1961. Ik rechts, Hubert in ’t midden.