 |
Links: met de zelfontspanner van mijn kodak vereeuwig ik mezelf met Sainte Wilgeforte in de kerk van Wissant. Midden: op veel schilderijen van de Heilige Wilgeforte is er een muzikant die haar lijden verlicht; als dank schenkt zij hem een schoen. Rechts: in Wissant neem ik graag de rol van muzikant op mij. |
Tania stapt van Bonningues-lès-Calais↗︎ naar Wissant↗︎, korte wandeling voor haar doen, 22 kilometer. In dat badplaatsje wacht ik haar op. Vanaf de dijk stap ik naar het centrum, speurend naar inspiratie. Uit de kerk komt een uitnodigend muziekje en omdat ’t intussen hevig regent ga ik in op de uitnodiging. Rond mij herken ik de iconen van mijn katholieke kindertijd, de mij bekende heiligenbeelden, behalve die ene… Sainte Wilgeforte. Ik zie een gekruisigde vrouw: wespentaille, boezem, vrouwenkleed. Met… baard!
We zijn nu een dag later. Ik vlooi uit wie de Heilige Wilgeforte↗︎ (*) is. En dit is het verhaal. Een vader verplicht zijn dochter met een heiden te trouwen. Om daaraan te ontsnappen bidt ze tot God opdat hij haar aartslelijk maken zou. God verhoort haar bede en schenkt haar een ferme baard. Dat ziet die heiden uiteraard niet zitten en hij ontvliedt haastig zijn toekomstige. Vader kan er niet om lachen en kruisigt zijn dochter. Wrede tijden.
’t Is fictie, de vrouw met de baard bestaat alleen op de foor. Daar komen ze ook in ’t Vaticaan achter en in 1969 halen ze haar van de heiligenkalender. Dat belet niet dat haar beeltenis in de kerk van Wissant (**) blijft hangen, wat uiteraard betekent dat ze in de katholieke propaganda nog bruikbaar is, bijvoorbeeld als patroonheilige voor de regenboogmensen van het veelzijdige label LGBTQ↗︎.
Nog iets. Op schilderijen krijgt de gekruisigde Wilgeforte veelal een minstreel aan haar voeten mee. Zijn muziek verlicht haar lijden. Als dank schopt ze een van haar gouden schoentjes af, met een speelmanswonder↗︎ tot gevolg. Volgens mij wordt ze alzo ook de patroonheilige van het schoenfetisjisme↗︎, iets wat de kerk wel een beetje meer in de verf mag zetten, vind ik.
Flor Vandekerckhove↗︎
We zijn nu een dag later. Ik vlooi uit wie de Heilige Wilgeforte↗︎ (*) is. En dit is het verhaal. Een vader verplicht zijn dochter met een heiden te trouwen. Om daaraan te ontsnappen bidt ze tot God opdat hij haar aartslelijk maken zou. God verhoort haar bede en schenkt haar een ferme baard. Dat ziet die heiden uiteraard niet zitten en hij ontvliedt haastig zijn toekomstige. Vader kan er niet om lachen en kruisigt zijn dochter. Wrede tijden.
’t Is fictie, de vrouw met de baard bestaat alleen op de foor. Daar komen ze ook in ’t Vaticaan achter en in 1969 halen ze haar van de heiligenkalender. Dat belet niet dat haar beeltenis in de kerk van Wissant (**) blijft hangen, wat uiteraard betekent dat ze in de katholieke propaganda nog bruikbaar is, bijvoorbeeld als patroonheilige voor de regenboogmensen van het veelzijdige label LGBTQ↗︎.
Nog iets. Op schilderijen krijgt de gekruisigde Wilgeforte veelal een minstreel aan haar voeten mee. Zijn muziek verlicht haar lijden. Als dank schopt ze een van haar gouden schoentjes af, met een speelmanswonder↗︎ tot gevolg. Volgens mij wordt ze alzo ook de patroonheilige van het schoenfetisjisme↗︎, iets wat de kerk wel een beetje meer in de verf mag zetten, vind ik.
Flor Vandekerckhove↗︎
(*) In de volksmond ook Sint-Ontkommer↗︎.
(**) Sainte Wilgeforte wordt niet alleen in Noord-Frankrijk vereerd, maar ook op plekken in Engeland, België, Nederland, Duitsland, Zwitserland, Oostenrijk, Tsjechië, Polen, Spanje en Latijns Amerika, soms onder een andere naam: Dappere Maagd, Hellebrecht, Helper, Ontkommer en Ontcommere ('helpt bij ontkommer, lost kommer op'), Kümmernis, Virgo Fortis (Sterke Maagd), Regenfledis, Liberata, Vilgeforte en Virgeforte).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten