Grevelingen en de onzichtbare steden

Tania is klaar voor de wandeling die haar naar Licques brengt, 26,5 kilometer verder. Zelf rij ik naar het achterliggende Grevelingen. Daar confronteer ik de stad met Italo Calvino’s onzichtbare steden.

Tania start haar wandeling naar Licques, 26,5 kilometer ver. Zelf rij ik de andere kant uit, naar Grevelingen↗︎, stad die haast onzichtbaar aan de einder ligt te zinderen. Ik wil er de Aa↗︎ zien monden in de zee. En zo komt het dat ik me uiteindelijk in Petit-Fort-Philippe↗︎ bevind, monding van de Aa, met aan gene zijde Grand-Fort-Philippe↗︎, plaatsnamen die herinneren aan forten van Filips II van Spanje↗︎, oorlogszuchtige monarch die ook in Vlaanderen de lakens uitdeelt.

Over het indrukwekkend grote strand wandel ik de zee tegemoet. In de verte varen ferryboten af en aan, Calais-Dover. Ik vang een glimp op van wat kunstschilder Édouard Lévêque↗︎ alzo beschrijft: 

Is er iets in de natuur dat deze verscheidenheid van veranderende kleuren bezit? Ja, dat is de opaal, de waardevolle edelsteen die keer op keer die serie uitbarstingen van rood en groen veroorzaakt. Voortaan kunnen we aan de Côte d’Azur, de Côte d’Émeraude en de Côte d’Argent ook de Côte d'Opale, onze Opaalkust↗︎ toevoegen!

’t Is september, de avond valt vroeger dan verwacht. De wijk ademt après saison uit, vermoeidheid die ik van thuis uit zo goed ken. In een restaurant eet ik potjevleisch↗︎ en kijk naar de vuurtoren↗︎ die me ietwat aan die van Oostende laat denken. En zo is er nog wel een en ander, maar…

Al deze schoonheden kent de reiziger al omdat hij ze ook in andere steden heeft gezien. Maar de eigenschap van deze stad is dat wie er op een avond in september aankomt, als de dagen korter worden en de veelkleurige lampen boven de deuren van de cafetaria’s allemaal tegelijk aangaan, en er vanaf een terras een vrouwenstem roept: oehoe!, dat die zich afgunstig voelt op hen die nu denken dat ze al een avond als deze hebben meegemaakt en dat ze toen gelukkig waren. (°)

Waardoor ik Grevelingen toevoeg aan De onzichtbare steden van Italo Calvino, mijn manier om hulde te brengen aan de schrijver van dat meesterwerk.
Flor Vandekerckhove↗︎

(°) Geciteerd uit Italo Calvino. De onzichtbare steden↗︎. L.J. Veen Klassiek A’dam/A’pen. Veertiende druk 2013. Oorspronkelijk Le città invisibili, 1972. Nederlandse vertaling Henny Vlot.