Er zijn er niet zoveel, jeugdmakkers die ik tijdens mijn dagelijkse wandelingen regelmatig tegen ’t lijf loop, maar Roland Bogaert was daar wel een van. Destijds zag ik hem veel met de hengel in de weer en later passeerde hij me al eens al fietsend; ik zag hem bij z’n makkers op de strekdam of hij zat met zijn Fanny op een terras.
De ziekte waaraan hij al enkele jaren leed, weerhield hem er niet van om blijvend interesse te tonen voor het reilen en zeilen van generatiegenoten uit de wijk. Hij informeerde dan naar deze of gene waarvan hij dacht dat ik er meer van wist. Zo’n babbel hadden we voor ’t laatst tijdens de voorbije zomer. Fanny en Roland genoten van de zon op een terras, ik passeerde en we geraakten in gesprek. ‘Weet je wat er merkwaardig is?’ zei Roland, ‘Ik weet van geen enkele groepsfoto uit onze jeugdjaren waar ook ik opsta.’ Daar filosofeerden we een wijl over en uiteindelijk vond ik een verklaring. In een stukje dat veelzeggend Je moest een fiets hebben↗︎ heet, schreef ik lang geleden al: ‘De fietsloze jongen had in die tijd een handicap. Hij werd de facto uitgesloten van het sociale leven dat veelal uit activiteiten bestond waarbij er moest gefietst worden. Ik had het hier↗︎ al over koersen, maar je had ook een fiets nodig wanneer er bijvoorbeeld tegen de White Star gevoetbald werd: met de fiets naar Zandvoorde. Of je had die nodig om in Oostende tot bij het terrein van Hermes te geraken en zelfs om te gaan voetballen op het meer nabijgelegen, erg hobbelige plein van ISNO, op wat vandaag de Oostendse oosteroever heet. En er waren de lange fietstochten die naar Walcheren leidden, naar Frans-Vlaanderen, Limburg of de Kempen, en die tot de mooiste dagen van een jeugd behoren.’ Dat waren ook de momenten waarop veel groepsfoto’s gemaakt werden. En ja, de jonge Roland had inderdaad geen fiets.
Toen ik Rolands overlijden vernam, ging ik op zoek in mijn foto-archief. Tot mijn vreugde vond ik tóch een beeld uit onze tienertijd waarop ook Roland te zien is. ’t Is een ietwat wazige still van een super8-filmpje uit 1969. In Bredene Duinen, in dancing Djinn, is het sinterklaasfeestje van de jeugdclub aan de gang. We zien van links naar rechts: Lucien Smets, Hugo Jonckheere (†), Pierre de Maeyer als roetpiet, en met gekruiste armen… Roland Bogaert.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten