Een boek waar letterlijk muziek in zit

Op 1 januari 2023 verschijnt officieel DE MUZIEKEDITIE van GAUW!, boek waarin ik over mijn kindertijd vertel. In de nieuwe editie krijgt elk hoofdstukje een song uit die tijd mee. Klik op het lied en luister terwijl je leest. Het is een e-boek (pdf) en zoals al de e-boeken van De Lachende Visch is ook deze feesteditie gratis. Vraag er vandaag om en DE MUZIEKEDITIE van GAUW! valt morgen in je mailbox. Doe het nu, mail naar liefkemores@telenet.be↗︎

Morgen, 1 januari, verschijnt officieel DE MUZIEKEDITIE van GAUW!, boek waarin ik over mijn kindertijd vertel. In de nieuwe editie krijgt elk hoofdstukje een song uit die tijd mee. Klik op het lied en luister terwijl je leest. Het is een e-boek (pdf) en zoals al mijn e-boeken is ook deze feesteditie gratis. Vraag er vandaag om en DE MUZIEKEDITIE van GAUW! valt morgen, 1 januari, in je mailbox. Doe het nu, mail naar liefkemores@telenet.be↗︎

Geïnspireerd door een stijgende zeespiegel

Doordat een groot deel van Vlaanderen slechts enkele meters boven zeeniveau ligt, kan al het rood onder water komen te staan. De pijl toont waar ik woon.

Als je woont waar ik woon, valt er met voorspellingen over stijgende zeespiegels niet te lachen. Behalve dan door De Laatste Vuurtorenwachter die ook in die dreiging voer voor inspiratie ziet. Hieronder plaats ik drie filmpjes die demonstreren hoe het leven er, na de stijging van de zeespiegel, voor ons, kustbewoners, kan uitzien. (Flor Vandekerckhove↗︎ )

1. In dit filmpje probeer ik me het onderwaterleven voor te stellen van een Vlaams doorsneegezinnetje, op een regenachtige dag. Ge zult zien: ook onder water blijft het ’s avonds gezellig rond de dis. Kijk maar, klik hier↗︎.

2. Een stijgende zeespiegel brengt met zich mee dat tal van pretparken onder water komen te staan. Waar moeten we dan heen met de kinderen? Geen nood, Poseidon, god van de zeeën, garandeert het nodige vertier voor heel het gezin. Bezoek nu al de onderzeese schatten met een druk op de knop↗︎. 

3. ’t Is trouwens niet omdat het hier onder water zal staan, dat we niet kunnen overleven. Hebben de soorten zich niet altijd aan de veranderende omstandigheden aangepast? Zoals ook de woepgaai die met gemak stijgende zeespiegels overleeft. Kijk maar ↗︎.

Bruidegom op de vlucht

 

Vlucht is een van de 200 driezinnenverhalen die ik aan ’t schrijven ben. Ik had gedacht ze dit jaar rond te hebben, wat me niet lukt, Dit is nummer 118, in 2023 heb ik er dus nog een kleine tachtig te gaan. 

Zoals dat wel meer het geval is, is de illustrerende gif van Bill Domonkos. Bij ’t declameren begeleid ik mezelf in het YouTubefilmpje op de strumstick. Tyrell houdt er met een Speakeasy-stukje het ritme in, hij wordt daarin bijgetreden door de bassist van GarageBand. ( Flor Vandekerckhove↗︎)

82 — Vlucht  — Toen het tijd werd om het trouwfeest af te ronden, zocht men vergeefs de bruidegom. Samen met zijn getuige was hij het feest ontvlucht. En ze leefden nog lang en gelukkig.

Vlucht op Youtube

www.youtube.com/watch?v=7eh2u-bJFrM

[114]

In 2023 wordt De Laatste Vuurtorenwachter 35

Links: de allereerste publicatie van De Laatste Vuurtorenwachter, 35 jaar geleden. De illustratie is van Bob Depoorter. 

Rechts: aankondiging van de ‘muziekeditie’ van Gauw! (verschijnt op 1 januari 2023.)

In 1988 neem ik een belangrijke beslissing. Ik nader de veertig en besef dat ik niet langer mag wachten. Ik sla alle deuren achter me dicht en besluit me te concentreren op het enige talent — talentje — waarover ik beschik: schrijven. De kans die zich voordoet heet Het Visserijblad↗︎, tijdschrift dat al sinds 1933 bestaat en dat ik in 1988 in handen neem. Daarin verschijnt meteen ook De Laatste Vuurtorenwachter. In 2023 is dat 35 jaar geleden.

Ik laat dat niet zomaar passeren. Uitgeverij De Lachende Visch werkt aan een speciale editie van Gauw!, boek uit 2014, gebaseerd op mijn kinderjaren. De nieuwe editie wordt er een waarin letterlijk muziek zit. Ge zult wel zien, vanaf 1 januari 2023 ligt het in de rekken van De Weggeefwinkel. Ge moet niet buiten in de kou staan wachten, ik verwittig u bijtijds wanneer de deuren openen. En zoals steeds met mijn e-boeken: ’t is aan de markteconomie onttrokken literatuur, 't is een gift aan wie het weet te smaken.

Flor Vandekerckhove↗︎

De oneliner van Wenduine

De oneliner van Wenduine is een van de 100 poëtische oneliners die ik aan ’t schrijven ben. Altijd één lijn, 17 lettergrepen, geen leestekens, geen kapitalen. De oneliner komt uit het niets en verdwijnt daar ook weer in. (Flor Vandekerckhove↗︎)

• in wenduinse duinen waait wind de welige wildgroei wildweg weg

De drie inspirerende schilderijen zijn gezamenlijk werk van Alexx Meidam, Lynda Deutz en Hans Kuipers. Ze maken deel uit van ‘Panorama Wenduine nader bekeken.’ 2022. De reeks bestaat uit 24 werken, acryl op doek, telkens 24 x 30 cm. Meer erover vindt u hier↗︎. Op YouTube hoort u me de oneliner declameren, het toegevoegde geluid van de wind komt van Strong Howling Wind Sound 2 Hours / Swaying Spruce Trees in The Wind op YouTube. 

De oneliner van Wenduine 

op YouTube

www.youtube.com/watch?v=fbmsR4_G8LA

[130]

Nieuw nummer Het Visserijblad

25 jaar lang gaf ik in Oostende Het Visserijblad↗︎ uit, een maandblad. Toen ik met pensioen ging nam Climaxi↗︎ de titel over. Intussen was de visserij zo klein geworden dat het uitgeven van een maandblad er niet meer in zat. Toch houdt Climaxi het blad in stand met een jaarlijkse publicatie. Je lees er kritische artikels in, maakt maakt kennis met de nog levende visserij en haar toekomst: interviews, fotoreportages, kunst & cultuur (poëzie, essays, verhalen.) Ook dit jaar is er weer een uitgave. In het nieuwe nummer: De slag om de Oosteroever (Filip De Bodt); De garnalenexposie die er geen was; Woonblokken op de Oude Vismijn in Zeebrugge (Ludwig Verduyn); Zalmkwekerij in Oostende; De zee verzuurt (Sammy Roelant); Hoe is ‘t nog met Patrick Van Craeynest; Walvissen (Pieter Vermeersch); Bretagne: visstocks gedecimeerd (Ondine Morin); Reilen en zeilen NAVIGO en een nieuw boek (Jan Loones en Jan Huyghe); fotokatern van Chris Meyers; 100 jaar IDP-scheepswerf (Marc Loy); De Geschiedenis van VASA (Johan Corveleyn); De boswachter van Oostende; recept van @Carlito; gedichten, literaire teksten en bedenkingen van Peter Holvoet, Marnix Verleene , Flor Vandekerckhove en Jennifer Vrielinck; het muzikale anker van Antoine Légat.

Wie 10 euro (of méér) overmaakt op  BE40 0016 3236 1163 van vzw Climaxi, Groenlaan 39, 9550 Herzele, krijgt deze week nog een exemplaar toegestuurd.

Flor Vandekerckhove↗︎

’t Is nog niet te laat, doe het nu!

Ik heb een ietwat problematische verhouding met feestdagen in ’t algemeen en kerst in ’t bijzonder. Daarom schrijf ik jaarlijks een antikerstverhaal. Dit jaar heet het GEZELSCHAP, en 't is een van de 200 driezinnenverhalen die ik aan ’t schrijven ben; dit is nummer 117, nog 83 te gaan. Bij ’t declameren houdt de drummer van GarageBand er enige kerstsfeer in.

Gezelschap — Eenzaam als hij was, nodigde de eenzame zichzelf thuis uit. Had hij gedacht er goed aan te doen? Daar zat hij nu in slecht gezelschap. (Flor Vandekerckhove↗︎)

Gezelschap

Op YouTube

www.youtube.com/watch?v=AAkZ9ZqF9_c

[122]

Lachen met alleenstaanden

 

Kerst. ’t Is weer eens tijd om ons om alleenstaanden te bekommeren. De Laatste Vuurtorenwachter geeft tips aan Gutmenschen die dit jaar zonder inspiratie zitten. De alleenstaande zelf wordt uiteraard evenmin vergeten, hzij krijgt nuttige raadgevingen om kerst & nieuw zonder veel kleerscheuren door te komen. Morgen (kerst!) leggen we er trouwens nog een schep bovenop, als ’t dan nog niet helpt… (Flor Vandekerckhove↗︎)

Alleenstaanden moeten eigen oplossingen bedenken voor problemen waarmee andere mensen zelden te maken krijgen. Bijvoorbeeld: hoe kan een alleenstaande in de winter aan een huurmoordenaar ontsnappen? Verneem het in dit op ware verzinsels gebaseerde driezinnenverhaal: SNEEUWMAN↗︎

Soms wordt het de alleenstaande mens echt te veel. Hzij begint waanbeelden te zien Soms is de alleenstaande zo alleen dat hzij bij thuiskomen zichzelf in de fauteuil ziet zitten. Maar als hzij zichzelf ziet zitten is hij dan nog alleen? Godver, 't lijkt wel een doordenkertje: ALLEENSTAANDE↗︎

Het ideale kerst- of nieuwjaarscadeau voor de alleenstaande: een spiegel! De alleenstaande heeft alleen maar de spiegel om hem/haar mee te delen dat het einde nabij is. Wat ook uit de laatste momenten van deze grijsaard blijkt: VERKRUIMELEN↗︎

Wie niet alleenstaand is, heeft altijd wel iemand in huis die hem/haar verwittigt voor naderend onheil. De alleenstaande daarentegen staat er per definitie alleen voor. Daarom sluiten we deze post af met enkele nuttige raadgevingen voor alleenstaanden: RAVIJN↗︎

Flor in spoken word dient om de gedeclameerde versies van mijn verhalen/gedichten kenbaar te maken. Wie op Facebook zit, klikt hier↗︎.

De oneliner van Edgar Degas

De oneliner van Edgar Degas is een van de 100 poëtische oneliners die ik aan ’t schrijven ben. Altijd één lijn, 17 lettergrepen, geen leestekens, geen kapitalen. De oneliner komt uit het niets en verdwijnt daar ook weer in. 

wachtend op warm water bedacht ik op de rand van ’t bad een wijfje

Het illustrerende / inspirerende schilderij is een pastel op papier van Edgar Degas, Vrouw in het bad, haar been sponzend. Degas creëerde het werk als onderdeel van een serie naakte vrouwelijke portretten gemaakt met pastel. Hij wilde niet de klassieke naakten van de Romeinen of Grieken kopiëren, maar eerder echte vrouwen tonen in hun dagelijkse activiteiten. Veel van zijn werken zijn eerst spontaan geschetst en later in zijn atelier uitgewerkt. Degas wordt beschouwd als een van de grondleggers van het impressionisme, hoewel hij niet van die term hield en de voorkeur gaf aan realisme. In tegenstelling tot andere impressionisten beelden veel van zijn werken interieurs uit. Dit werkje dateert van ca 1883. De afbeelding behoort tot het publiek domein in landen die het copyright vrijmaken 100 jaar nadat de maker overleden is, wat betekent dat ik er vrijelijk gebruik van kan maken.
Op YouTube hoort y me de oneliner declameren. Het in- en uitleidend muziekje is de intro van Time Is On My Side van de Rolling Stones. (Flor Vandekerckhove↗︎)

De oneliner van Degas

op YouTube

www.youtube.com/watch?v=wZ40Hi7yBwg

[292]

't Jaar is nog niet rond en er zijn alweer goede voornemens

 

www.youtube.com/watch?v=p6vrfUdl4bY

Nog niet klaar met m'n goede voornemens van 2022, neem ik al die van volgend jaar ter hand. Daardoor moet ik deze post vandaag extra kort houden: werk! werk! werk! 2023 wordt voor De Laatste Vuurtorenwachter het jaar van het prozagedicht, genre waarvan u houdt, al wist u dat zelf niet. 't Is met name poëzie voor gans het volk, dus ook voor u. Om uw bewustzijn in deze ietwat aan te zwengelen, plaats ik hierboven al een voorbeeld. Ge moet dat YouTubefilmpje zeker aanklikken, anders is 't voor mij natuurlijk ook niet meer geestig. En ge zult zien: eens ge dat gehoord hebt, wilt ge van niets anders meer weten; alleen nog prozagedichten! Wedden?

Flor Vandekerckhove↗︎

P.S.: meer nieuws over de vele plannen voor 2023, kortelings op dit scherm.

Surrealisme light verhalen uit de visserij

Wanneer ik een gedicht schrijf, gaat dat haast automatisch de surrealistische toer op. Dat heeft, denk ik, met het ritme te maken. Een gedicht wordt niet voortgedreven door de plot, maar door het muziekje dat het in zich draagt, door de klank van woorden, wat je van de werkelijkheid wegleidt… Anders is dat met verhalen. Veel van mijn verhalen zijn realistisch. Dat geldt zeker voor deze die ik in de vissersgemeenschap situeer, veelal geschreven in de tijd dat ik Het Visserijblad↗︎ uitgaf. Amandine↗︎ is bijvoorbeeld zo’n realistisch verhaal. Als ’t goed gedaan is, vraagt de lezer zich af of het al dan niet echt gebeurd is. Naast zo’n realistische verhalen schrijf ik ook niet-realistische experimenten. Daarin streef ik een eigen toets na, die ik surrealisme light noem. Niet gemakkelijk, ’t is al gauw te veel of te weinig. Hieronder staan drie voorbeelden van surrealisme light uit de Oostendse vissersgemeenschap. Kijk er eens naar, ze zijn extreem kort en ze staan op youtube, met prentjes en liedjes en al. (Flor Vandekerckhove↗︎)

[213 - 553 - 292]

1. Bal is een verhaal over een verdwenen traditie op de visserijkaaien. Het filmpje toont beelden die naar het evenement kunnen verwijzen. Anderzijds is het vreemd dat u daar nooit eerder iets over vernomen heeft. Komt dat doordat de visserij een van de buitenwereld afgesloten cultuur heeft? Oordeel zelf. Klik hier.↗︎

2. Drie meisjes op de pier werd op YouTube al enkele honderden keren bekeken. Het over een groepje dat een vermijdingsritueel in de visserij uitdaagt. Zo’n ritueel is vreemd voor wie niet tot de visserij behoort: vissers mogen bij het uitvaren inderdaad geen vrouwen op de pier zien staan en evenmin een pastoor. Luister tegelijk naar de mooie pianomuziek die Dimer Geedts eraan toevoegt. Klik hier.↗︎

3. Molly is het verhaal van een ambulante visverkoopster, in Oostende: ‘viswuuf’. We volgen haar op d'r tocht door Oostendse straten, richting de wijk waar ze haar waar aan de man brengt. Allemaal realisme… tot de slotzin er een surrealisme-light element aan toevoegt. Klik hier.↗︎

De griezel, de griezel!

 

GRIEZEL is een van de 200 driezinnenverhalen die ik aan ’t schrijven ben. Dit is nummer 116, nog 84 te gaan. De gif is van Bill Domonkos↗︎. Tijdens ’t declameren begeleid ik mezelf op de strumstick, de bass van GarageBand levert evenwel ’t sterkste werk. 

84 — Griezel — Ze fluisterde geheimen in zijn oor die alleen een dode vrouw kon weten. Gelukkig was er nog een schemerzone. Daarin keek hij gewoon toe hoe de vrouw zwijgend stierf. (Flor Vandekerckhove↗︎)

Griezel op YouTube

www.youtube.com/watch?v=qjOWAtCeKEM

[106]

Dichters en ander gespuis

Links: Gregory Corso. Rechts Herbert Huncke en Allen Ginsberg in New York 1970. (Foto Ann Charters)

Pierre Bourdieu begint zijn sociologische studie (°) van het literaire veld bij Gustave Flaubert↗︎, romancier van het literaire salon↗︎, auteur aan de oorsprong van de literatuur zoals wij die kennen. Maar, zegt Bourdieu ook, als we ons in deze tot één naam zouden moeten beperken, naam van een soortement stichter, is dat ongetwijfeld Baudelaire. Waarbij ’t toch opvalt dat Charles Baudelaire andere milieus frequenteert dan Flaubert. Baudelaire vind je niet in ’t salon, hij is van de bohème, een zootje ongeregeld, een ratjetoe, waarover Marx denigrerend schrijft (°°):

Naast aan lager wal geraakte roués met bestaansmiddelen van twijfelachtige aard en van twijfelachtige herkomst, naast verlopen en avontuurlijke gedeclasseerde elementen uit de bourgeoisie, vagebonden, ontslagen soldaten, ontslagen tuchthuisboeven, weggelopen galeislaven, oplichters, goochelaars, lazzaroni, zakkenrollers, charlatans, spelers, maquereaus, bordeelhouders, sjouwers, literatoren, orgeldraaiers, voddenrapers, scharenslijpers, ketelboeters, bedelaars, kortom heel de ondefinieerbare, onsamenhangende, heen en weer geworpen massa die de Fransen la Bohème noemen.

De opsomming behaagt Delphine Lecompte, maar 't is geen idyllisch milieu; er zijn al eens luizen, er is al eens honger, er vallen slachtoffers, het bevindt zich aan de zelfkant. Wat hebben literatoren daar te zoeken? Dit is wat Robert Michels (°°°) erover zegt: de bohème is een fase, een periode die voor elk van zijn leden op een kruispunt eindigt. Vanaf de bohème kan de weg naar de hoogste eer leiden, maar ook naar de treurigste plekken in het bestaan. Het is een oord dat jonge literatoren toelaat hun eigen weg te zoeken, tegen de regels van de academie in. Zo ook Baudelaire.

De bohème mag in oorsprong aan een tijd en met een stad verbonden zijn — het Parijs van de Restauratie↗︎ — het heeft zich wel in ruimte en tijd verspreid: misschien Cobra↗︎ eind de jaren veertig; zeker de situationisten↗︎ halverwege de jaren zestig; Provo↗︎ en later ook de kraakbeweging↗︎ in Amsterdam; Punk↗︎ in Londen; de Beat generation↗︎ tijdens de fifties in Amerika en hun geestesgenoten Eco Contemporánio↗︎ in Buonos Aeres en El Corno Emplumado↗︎ in Mexico, The Hungry Generation↗︎ in Calcutta; misschien ook de Chèvre Folle↗︎ in Oostende (dat valt te onderzoeken, net als het milieu rond De Muze↗︎ in A’pen en De Dolle Mol↗︎ in Bssl..)… Allemaal The Great Unwashed genoemd, langharig werkschuw tuig↗︎.

Uit de beat haal ik twee voorbeelden die Marx hadden doen likkebaarden toen hij de bohème zo plastisch beschreef. (°°°°) Herbert Huncke↗︎ een van de mannen die het woord beat ijkt, als naam voor de Amerikaanse bohème (°°°°°). Hij is een drop out, levenslang drugsverslaafd, afwisselend scheepskok en matroos, inbreker, bedelaar, dief, nauwelijks geletterd, gevangene — 11 jaar in totaal — en… schrijver. Zijn autobiografie heet veelzeggend Guilty of everything. Je ziet hem hier↗︎ drie prozagedichten voorlezen in het legendarische bohème Chelsea Hotel↗︎(1974). Wie het liever geschreven ziet staan, leest deze brief aan zijn vader↗︎ (1949). Nog zo’n bohemien-dichter waarbij Marx zou likkebaarden: Gregory Corso↗︎. Waar Corso de poëzie ontdekt? In de gevangenis, waarvan hij zegt: ‘Toen ik er wegging, liet ik daar een jongeman achter, opgeleid in de gewoonten van mannen op hun slechtst en op hun best. Soms is de hel een goede plaats - als het bewijst dat omdat het bestaat, ook het tegenovergestelde bestaat, de hemel.’ Ik vertaal een gedicht van die mens. (°°°°°°)

Flor Vandekerckhove↗︎

(°) Pierre Bourdieu. De regels van de kunst. Wording en structuur van het literaire veld. 1994. Van Gennep, A’dam. Vertaling Rokus Hofstede. De digitale bibliotheek voor de Nederlandse letteren (dbnl) biedt in haar Algemeen letterkundig lexicon terzake een lemma aan: veldtheorie↗︎.

(°°) Karl Marx. De Achttiende Brumaire van Louis Bonaparte ↗︎.
(°°°) Robert Michels. Sociologie de la bohème et de ses rapports avec le prolétariat intellectuel↗︎.
(°°°°) Ik had ook andere bohèmevoorbeelden kunnen nemen: Paul Verlaine in de gevangenis wegens moordpoging; Arthur Rimbaud als wapenhandelaar; Ginsberg, Burroughs en Kerouac betrokken bij een moord (daar bestaat een film van: Kill Your Darlings; Burroughs en Kerouak schreven er samen een roman over: En de nijlpaarden werden gekookt in hun bassins.)
(°°°°°) In ‘A Definition of the Beat Generation’ sprokkelt Allen Ginsberg vijf bronnen. Blijkt dat ook hier geldt: een goed idee heeft vele vaders. Het essay staat in The Essentional Ginsberg. 2015. Pinguin Random House, UK. 421 pp.
(°°°°°°) Uit Gregory Corso. Mindfield: New and Selected Poems↗︎. 1998. Thunder's Mouth Press; 2nd edition. 292 pp.

De e-boeken van Flor Vandekerckhove zijn gratis, zo ook dit essay. Mail erom: liefkemores@telenet.be↗︎. (Vermeld de titel.)

De oneliner van de branding

De oneliner van de branding is een van de 100 poëtische oneliners die ik aan ’t schrijven ben. Altijd één lijn, 17 lettergrepen, geen leestekens of kapitalen. De illustrerende foto in het YouTubefilmpje haal ik uit Free Stock Photo, de foto behoort tot het publiek Domein. CC0 Public Domain↗︎. Wat betekent dat ik het beeld hier vrij kan gebruiken. Bij 't declameren in het YoyTubefilmpje houdt de drummer van GarageBand er flink de pas in. Flor Vandekerckhove↗︎

ware waders blikken op de branding en knikken kort bij ’t kruisen

De oneliner van de branding 

op YouTube

www.youtube.com/watch?v=Bw2kjdDY4yE

[124]

Naar Constant Permeke

Als ik, à la Raymond van het Groenewoud, denk aan mijn schoolgaande jeugd, denk ik graag aan solitaire fietstochten naar De vier winden. Zo heet het huis dat Constant Permeke↗︎ in Jabbeke laat bouwen en dat na diens dood museum wordt. Jabbeke ligt niet zo ver van Bredene, maar ook niet vlakbij. Doorgaan doe ik via Gistel, in ’t terugkeren passeer ik Oudenburg. 

In mijn herinnering fiets ik daar jaarlijks naartoe, in m’n eentje, een herhaalde artistieke bedevaart. Maar ik moet een beetje oppassen met zo’n herinneringen. De ervaring leert dat mijn geheugen naast een zeef ook een vat vol wishful thinking is. Fiets ik daar echt jáárlijks heen? Of rekt mijn herinnering het aantal bezoekjes leugenachtig uit tot een lange reeks? Feit is dat Permeke me in die tijd inspireert. En dat niet alle herinneringen vals zijn, bewijst het schilderijtje dat nu in de keuken van m’n dochter hangt: gouache op papier, boerin met nageslacht, op de achtergrond een veld met hooimijten. Rechtsboven getekend: Flor 68. Duidelijk schatplichtig aan Constant Permeke, ongetwijfeld geschilderd vlak nadat ik van De vier winden thuiskom.

Flor Vandekerckhove↗︎

De e-boeken van Flor Vandekerckhove zijn gratis. Mail erom: liefkemores@telenet.be↗︎. (Vermeld de titel.)

Hoe je in 't midden van een verhaal de weg kwijtraakt

WEG is een van de 200 driezinnenverhalen die ik schrijf. Dit is nummer 115, nog 85 te gaan. De gif is van Bill Domonkos↗︎. Tijdens ’t declameren begeleid ik mezelf op de strumstick, de bass van GarageBand levert evenwel ’t sterkste werk. 

85 — Weg — Om de weg naar de openingszin terug te vinden hangt hij her en der een briefje van vijf, van twintig, een enkele keer van vijftig aan een boomtak. Rest hem uiteindelijk geen geld om in ’t midden van ’t verhaal de teletijdmachine te betalen. Die zien we op ’t einde niet meer terug. (Flor Vandekerckhove↗︎)

Weg op YouTube

www.youtube.com/watch?v=TsHxWpPMuzU

[120]

Ode aan de ouderdom (talkin' 'bout my generation)

GEPRUTTEL is een gedicht in rijmloze kwatrijnen. Het is een ode aan de ouderdom: talkin 'bout my generation, maar dan meer dan een halve eeuw later. De tekeningen werden me geleverd door de site craiyon.com↗︎, waarin ik eerst de vraag What do you want to see beantwoordde met: Two elder men drinking coffee in a bar, style Vincent van Gogh. Twee minuten later presenteerde de beeldgenerator me deze beelden. (Flor Vandekerckhove↗︎)

Gepruttel

Aan Daniël Crabeels, generatiegenoot

Er is veel gebeurd zeiden wij en we hebben veel gezien en daar

Voegden we aan toe dat er ook veel niet gebeurd was en dat er veel

Was wat we niet gezien hadden of toch niet bijtijds en toen zwegen we 

Om naar ‘t pruttelende gepruttel van de oude koffiepot te luisteren

Het koffietje was lekker en we meenden het toen we zeiden dat een 

Mens oud geboren zou moeten worden en wel op een leeftijd als deze 

Die we inmiddels bereikt hadden en we moesten glimlachen toen we 

Daar na enig peinzen aan toevoegden dat het ook iets jonger mocht zijn

Na een tweede koffie hadden we er beiden schoon genoeg van en we

Stonden op om de ons resterende levensweg voort te zetten en terwijl 

We elkaar ter ondersteuning elkaars narrenstok toestopten hieven we

Het afscheidslied aan dat geen beiden nog ontroeren kon maar dat we

Telkens aanhieven als ’t weer eens tijd werd om verder te gaan met 

Veel te doen of niet te doen en veel te zien zij het zelden bijtijds en

Dat alleen gestopt kon worden door elkaar weer eens op te zoeken 

Om samen naar ’t pruttelende gepruttel van de koffiepot te luisteren

GEPRUTTEL

op YouTube

www.youtube.com/watch?v=xFoHgBAF6zY

De e-boeken van Flor Vandekerckhove zijn gratis, ze zijn een geschenk. Mail erom: liefkemores@telenet.be↗︎. (Vermeld de titel.)

De oneliner van de surrealist

De oneliner van de surrealist is een van de 100 poëtische oneliners die ik aan ’t schrijven ben. Eén lijn, 17 lettergrepen, geen leestekens, geen kapitalen. De oneliner komt uit het niets en verdwijnt daar ook weer in.  (Flor Vandekerckhove↗︎)

* aan haar schoot ontsproot een scheutje dat zij Johnny Hallyday doopte

De oneliner van de surrealist 

op Youtube 

www.youtube.com/watch?v=niyq4X6qLdI

[152]