Geboren in 1947 in een conservatief Vlaams katholiek gezin, studeerde Marijke Colle biologie aan de Gentse universiteit. Zoals veel jongeren van haar generatie radicaliseerde ze in de opstandige golf van 1968. Het was ook in die periode dat ze meewerkte aan de oprichting van de Revolutionaire Arbeidersliga RAL⇲ (nu SAP - Antikapitalisten), Belgische afdeling van de Vierde Internationale⇲. Ze bleef zich tot haar dood voor die kleine organisatie inzetten, ook als mededirecteur van het International Institute for Research and Education⇲ in Amsterdam. Marijke stierf op 16 april 2023.
Het was Marijke Colle die me destijds in de RAL onthaalde, politieke groepering die mijn wereldvisie gevormd heeft en waar ik me tot vandaag mee verbonden voel. Daarvan getuigt ook onderstaand gedicht dat ik vandaag, dag van Marijkes begrafenis, aan haar opdraag. (Flor Vandekerckhove⇲)
Het was Marijke Colle die me destijds in de RAL onthaalde, politieke groepering die mijn wereldvisie gevormd heeft en waar ik me tot vandaag mee verbonden voel. Daarvan getuigt ook onderstaand gedicht dat ik vandaag, dag van Marijkes begrafenis, aan haar opdraag. (Flor Vandekerckhove⇲)
Schots & scheef & schaars
Toen ik op een lentedag ontwaakte en het mooie Mei aanhoorde
Dat klonk als een jongen die aan ’t fluiten was en een orgel in de
Lentewind hoorde ik gelijk ook het gefluister van iets wat vroeg
Schaamteloos de schots en scheve schaarse rangen te vervoegen
En dat is wat ik die dag ook deed en met mijn narrenstok ter hand
Trok ik ’t land in gewapend met door mij ongelezen vlugschriften aan
Beide kanten volgeschreven met inkt die uitliep in een tekst die vroeg
Schaamteloos de schots en scheve schaarse rangen te vervoegen
Alzo gaf ik mijn stokaard ferm de sporen en trok naar oorden waar men
Me hebben wou naar plekken waar sirenen loeiden tranen vloeiden en
Honderd bloemen bloeiden en waar ik rusteloos de vraag bleef stellen
Schaamteloos de schots en scheve schaarse rangen te vervoegen
De nacht die kwam had ik niet zien komen en toen ik oud en moe
Aan ’t einde was gekomen en daar op het strand ging zitten kijken hoe
De zee in ’t ruisen van de golven aan weer nieuwe jongelingen vroeg
Schaamteloos de schots en scheve schaarse rangen te vervoegen
↕︎
Werd ik Lamme Goedzak die toekeek hoe Tijl via schaars verlichte
Paden ging waar men hem hebben wou en die me in ’t passeren mijn
Stokpaard afnam en mijn marot me zeggend dat het zijn beurt was om
Schaamteloos de schots en scheve schaarse rangen te vervoegen
4 opmerkingen:
Mooi Flor!!
mooi afscheid.
Hulde
Woorden als bloemen en golven van herinneringen voor Marijke
Hier horen wij allemaal bij bij die woorden en die golven
En wij zoenen het verleden dat we leden langs dezelfde wegen
Zeldzaam maar zo hoort het Flor en allen die ooit niet zwegen...
Een reactie posten