In memoriam Marc Henri Reckinger, geëngageerd kunstenaar en kameraad

‘Taverne van een betere wereld’, acryl op doek, 120 x 180 cm (2009). In ’t café: Zapata, Che, Frida Khalo, Leon Trotski, Ernest Mandel, Rigoberta Menchu ​​en Rosa Luxemburg. Ik roep m’n oude en oud-kameraden op om het namenlijstje te perfectioneren (mail naar florvandekerckhove@telenet.be⇲.)

Op 31 augustus overleed Marc Henri Reckinger⇲ (°13 augustus 1940), waarvan Nathalie Becker in La Collection Luxembourgeoise⇲ zegt: ‘Nooit gaf hij de strijd op, noch in zijn persoonlijke leven, noch in zijn sterk gepolitiseerde schilderkunst. Als fervent verdediger van arbeiders en armen, beleefde hij vanaf het begin van de jaren zeventig de hoogtijdagen van de Ligue communiste révolutionnaire⇲.' Ze noemt hem ‘een van de grote huidige Luxemburgse kunstenaars’. Zijn overlijden was in Luxemburg televisienieuws⇲. In oktober 2023 wordt hem postuum de Luxemburgse Kunstprijs toegekend. 

Becker volgt 's mans artistieke ontwikkeling vanaf 1961, wanneer hij zich in Brussel in de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten inschrijft. Vanaf 1968 wordt kunst maken voor Reckinger een sociale daad. PopArt, conceptkunst en Fluxus passeren niet ongezien, maar hij blijft uiteindelijk een op en top geëngageerde, klassieke kunstschilder. 

Op zijn Facebookpagina⇲ scrol ik door de foto’s, met inderdaad veel geëngageerd werk, portretten van geestesgenoten ook, waarvan ik ‘portrait - en hommage à John Berger (2008)’ erg geslaagd vind. Toch plaats ik in hoofding een ander schilderij: ‘Taverne d’un monde meilleur’. Daarin brengt hij in 2009 zijn politieke helden samen in een kroeg waar ze, met hemzelf als kelner, samen klinken; kroeg die me, mede door de schilderijen aan de muur, sterk aan ’t Keetje⇲ van Gent laat denken, ik dacht zelfs even waard Eddy te zien, en uit de jukebox komt ongetwijfeld Je ne regrette rien van Edith Piaf. Aan de tafels zitten Zapata, Che, Frida Khalo, Leon Trotski, Ernest Mandel, Rigoberta Menchu ​​en Rosa Luxemburg. Ik roep oude en oud-kameraden op om het namenlijstje te vervolledigen (is dat de jonge Marx die er daar, naast Rosa, nog twee bestelt?)

Nathalie Becker rondt haar essay veelzeggend af: ‘De standpunten en de onberispelijke inzet van Marc-Henri Reckinger hebben meer dan één voorzichtige galeriehouder de andere kant uit laten kijken en ze hebben de ontplooiing van zijn artistieke carrière in zekere zin geremd. Toch blijft hij een grote, historische figuur.’

Flor Vandekerckhove⇲