 |
| Valiezenkoers is de naam die de volksmond gaf aan het jaarlijks terugkerende fenomeen van de plotse toevloed (en veertien dagen later aan de plotse terugtocht) van massa’s toeristen aan de kust. |
ZE WRINGEN ZICH door elk gat, voorbij weer andere mensen die evenmin stilstaan. Ze duwen, trekken, hotsen en botsen. Halverwege de reis halen ze boterhammen boven, ze morsen en kliederen troep over de zitbanken en over de vloer, waar anderen de smurrie verder verspreiden. Notabelen en voetvolk, onderwijzers en straatmadelieven, werklozen en hardwerkende Walen, geile tantes en zatte nonkels, verre buren en dichte vrienden, voor- en tegenstanders, gigolo’s en oude juffrouwen. Ze hebben honden mee en oma’s in rolstoelen, neven, nanny’s en kanaries. Er zijn blinden en slechthorenden, messenvechters en tante nonnekes, vrouwen met een hoek af, mannen met twee hoeken af en kinderen met drie benen. Pastoors wrijven met hun kruis tegen het lijf van zakkenrollers die prompt hun slag slaan. Iemand heft een hymne aan en dat geluid hecht zich aan dat van bleitende kinderen, copulerende koppels, rochels, huilende moeders, schreeuwende vaders, proleten die luide winden laten, messen die geslepen worden, een schot in de lucht, een scheet in een zak, kreten, gefluister en tandengeknars. Ze stappen in Oostende van de trein, eindstation, en wachten op de tram die hen naar Bredene zal brengen. (Flor Vandekerckhove⇲)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten