Een dievegge en haar held, Arsène Lupin

Étretat, Frankrijk — Zelf ben ik er verleden jaar twee keer geweest, telkens goed voor een verhaal, een eerste keer⇲ in augustus en dan nog eens in november⇲. De fotogenieke krijtrotsen op de achtergrond worden nu deels afgesloten voor het publiek: erosieproblemen, instortingsgevaar, overtoerisme. Dat laatste wordt mede veroorzaakt door de Netflix-hitserie 'Lupin'⇲, waarvan het vierde seizoen⇲ onderweg is.
't Is door Étretat en Arsène Lupin dat ik weer aan een dievegge moet denken die ik gekend heb.

IN DE LANGE lijst merkwaardige lieden die ik op mijn krinklende winklende levenspad — de adjectieven zijn van Gezelle — ontmoet heb, komt ook een dievegge voor, een inbreekster. Ze woonde in Brussel en bij nacht & ontij brak ze in bij welstellende stadsgenoten om vervolgens het aldaar gesprokkelde zilverwerk te heu verzilveren bij antiquairs die een oogje dichtknepen. Ze heeft me geleerd dat je bij inbraak beter geen zaklamp gebruikt, de lichtstraal verraadt je. De vakkundige inbreker gebruikt een kaars, waarvan het licht ter plekke blijft. Haar grote inspiratiebron was Arsène Lupin⇲ waarover ze me een anekdote vertelde: Lupin dringt het huis van een baron binnen en voor hij er met lege handen weer uit verdwijnt, laat hij een kaartje achter: ‘Arsène Lupin, gentleman-inbreker, komt nog wel eens terug wanneer hier authentiek meubilair staat.’ Quelle honte! (Flor Vandekerckhove⇲)

Maurice Leblanc⇲, auteur van de reeks boeken met gentleman-inbreker Arsène Lupin in de hoofdrol, woonde in Étretat. Zijn huis is daar een toeristische bezienswaardigheid. Een van die Lupin-verhalen, De holle naald, speelt zich af in zijn woonplaats. De holle naald⇲ is in de Nederlandse vertaling van Lianne Speur als e-boek te koop bij Uitgeverij Oevers. 2021. 240 pp.