Langs ’t hard’ zand

Links: pootjebaden in 1950 met Annie Vansieleghem. Midden: terugkerende strandgasten wachten aan het verkeerslicht van ’t Dunegat in Bredene om de Koninklijke Baan over te steken. Rechts: op 9 juni 1952 op ’t strand met Paula, jonge toeriste die bij ons, in een 'zomerappartement', de vakantie doorbracht.

BIJ TIJD EN wijle zit ik op een bank van de Spinoladijk⇲ de dingen te bekijken en telkens valt het mij weer op: iedereen is graag op ’t strand: kinderen en volwassenen, mannen en vrouwen, de jongsten en de oudsten, moslima's in lange gewaden en heidenen die nauwelijks een schaamlapje dragen, dieren en mensen, zeehonden en landhonden, meeuwen, steenlopers en strandlopers, zowel de roek, de kauw als de kraai… En pootjebaden, dat doet ook iedereen graag. Zelf mag ik zeggen dat ik ’t al heel mijn leven doe, getuige daarvan een foto uit 1950 waarop te zien is hoe jong ik ermee begin. We zijn nu dik 75 jaar later en ik doe ‘t nog steeds. En graag. ’t is bovendien gezond, zoals ’t inmiddels bewezen⇲ werd en ’t stimuleert het schrijven, zoals ook blijkt uit een boekje uit 1973 dat Langs ’t hard zand heet en waaruit ik nu een stukje citeer omdat ik dan zelf niets meer moet bedenken:

‘Men ging naar het strand voor vele uren en men was daarvoor uitgerust. Een berg boterhammen, dikwijls met peresiroop belegd en daarbij een grote fles water (kraantjeswater, want spuitwater was een luxe!), een visnet, een zak met mooie “marbels” om die van een zangerg of een “boule-à-baraque” langs kronkelende tunnels, als in een Tour-de-France-ritje te laten afglijden, soms enkele papieren bloemen en oude postkaarten, om die in een winkeltje, dat steeds in een kuil gevestigd werd, tegen schelpen te verkopen. (…)’ (°)

Flor Vandekerckhove⇲

(°) Omer Vilain⇲. 1973. Langs ’t hard zand. 166 pp. Uitgave De plate, Oostende. Met een voorwoord van Achille Van Acker⇲.

HAAST U, 'T ZIJN DE LAATSTE. Tickets aan het loket CC De Grote Post van woensdag tot en met zaterdag van 14.00u tot 18.00u. en via www.degrotepost.be⇲.