Gisteren op de Spinoladijk

Links de Amerikaanse dichter Delmore Schwartz⇲ (°1913 - 1966†). Rechts de Spinoladijk, de aangenaamste weg om van Bredene naar Oostende te stappen/fietsen (en omgekeerd, uiteraard).

DE ECOLOGISCHE VOETAFDRUK van mijn avonturen is hoe langer hoe meer verwaarloosbaar. Ik beleef al avonturen wanneer ik nog maar gewoon door mijn keukenraam naar de publieke zitbank kijk, op de hoek, schuin over mijn deur⇲. Ook elders zijn er publieke banken die ik als de mijne beschouw en waarop ik avonturen beleef, gewoon al zittend ja. Heb ik je al verteld over dat meisje op mijn bank⇲? En over het avontuur dat ik op reis beleefde, die keer in Toulouse, toen Nathalie naast me op mijn bank kwam zitten⇲. Ik heb ook zo’n avontuurlijke bank aan ’t Dunegat⇲ en er is zelfs zo’n bank in Doeveren⇲ (alhoewel ik eerlijkheidshalve moet zeggen dat die in Doeveren eigenlijk de mijne niet is.) De bank op ’t kerkhof⇲ daarentegen is wel degelijk een en al de mijne.
Laat me je over een vers avontuur vertellen, gisteren geplukt, terwijl ik mijn beurt afwachtte om op mijn vaste bank van de Spinoladijk te kunnen zitten. 

Bank — Ik wacht mijn beurt af, gezeten op de rand van de Spinoladijk, uitkijkend over zee en strand. Op de bank, die ik stiekem in 't oog hou, zitten Delmore Schwartz en Elisabeth Annas. Straks fietsen ze naar huis om daar samen whiskey te drinken uit het enige glas dat de dichter nog rijk is, dat weet ik. Wat ik niet weet is hoelang die twee nog op die bank blijven zitten. Het zal niet goed aflopen met hen, ook dat weet ik. Elisabeth wordt in een sanatorium opgenomen en wanneer Delmore haar daar bezoekt, verwijt hij haar een spion te zijn. Wanneer zij, als teken van verzoening, een kerstboom voor zijn deur achterlaat, dompelt hij die onder in de badkuip, overtuigd als hij is dat de boom zal exploderen. Eindelijk fietsen de twee verder. Ik sta op, neem hun plaats op de bank in en lees verder in de biografie van Delmore Schwartz. (Flor Vandekerckhove⇲)

 

James Atlas. Delmore Schwartz. The Life of an American Poet. 1977. Uitg. Farrar, Straus & Girox. 417 pp.