De val van Gérard Depardieu en mijn eigen wangedrag

DE FRANSE ACTEUR Gérard Depardieu werd veroordeeld⇲ voor aanranding. Het veroordeelde misbruik bestaat erin, lees ik, dat hij ongevraagd aan borsten en billen komt. In een andere krant⇲ zijn dat billen, borsten, buik en kruis. Depardieu ontkent en gaat in beroep, ’t zou hoogstens om een heup gaan, zegt hij: ‘Iemand bij de heupen nemen op een filmset? En dan?’ Marine Turchi⇲ weet nog iets anders, in haar onderzoek⇲ zegt ze: ‘Hij () zou met zijn hand in hun onderbroek zijn gegaan.’ Ik vat de betastingen samen: borst, bil, buik, kruis, heup, onderbroek.
Ik sta in deze aan de kant van die vrouwen, schreef ik hier⇲ al, maar dat ik de berichtgeving nu op concrete betastingen uitvlooi, komt doordat ikzelf niet lang geleden een vrouwenknie heb aangeraakt, met name de knie van een jonge schrijfster, waarmee ik in een literaire discussie verwikkeld was. Nog terwijl ik, sterk argumenterend om mijn gelijk te halen, mijn hand op die knie legde — niet eens een blote knie — hoorde ik plotsklaps de stem van mijn geweten die me berispend toesprak: ‘Neem als de weerlicht je hand weg van die knie!’ Wat ik ook deed, maar toen was het natuurlijk te laat, het was geschied. 'What is done cannot be undone', Macbeth. 

Ik mag me gelukkig prijzen, denk ik nu, dat de lijst van Depardieus betastingen geen knie vermeldt, anders had ik dit stukje niet eens durven posten.

Flor Vandekerckhove⇲

Bieke Purnelle. De geknevelde vrouw. 2025. Academia Press. 94 pp. ‘In De geknevelde vrouw stelt Bieke Purnelle dat het vrouwenlichaam nooit neutraal is, maar een strijdtoneel. Achter elke wet over abortus, elk verbod op een hoofddoek en elke norm over hoe een vrouw zich hoort te gedragen, schuilt een machtsstrijd.’ 

Wie meer wil weten over mijn verwrongen vrouwbeeld, alsmede over de bronnen waaraan ik me dienaangaande heb gelaafd, leest nu Vrouwen, sigaretten en een oud kantoor⇲.