Oud worden voor beginners (5)

A.L. Snijders (†) en Ineke Swanevelt.

‘Op sommige plaatsen verharden we 

en op andere plaatsen rotten we; 

rijpen doen we nooit.’  

Sainte-Beuve⇲.

IN DECEMBER 2019 trouwt⇲ A.L. Snijders (°1937 - 2021†) met actrice Ineke Swanevelt⇲ (°1943), die hij in mei van ’t zelfde jaar leert kennen. Kort voor de trouwdag publiceer ik Leren schrijven met A.L. Snijders⇲. Martien Frijns (of was het Paul Abels?) van AFdH, die Snijders' werk uitgeeft, feliciteert me ermee, maar wijst me er schalks op dat ik de bal missla met ‘Peter Cornelis Müller is een oude weduwnaar die krakend & piepend op een afgelegen boerderij woont.’ 

Van die trouwpartij had ik geen weet en waar ik evenmin van wist, is dat Snijders in een mail⇲ aan L.H. Wiener⇲ had meegedeeld dat hij zich met Ineke ‘helemaal suf ligt te neuken’. Toen ik dat later vernam, zocht ik meteen Snijders’ leeftijd op — 82 ! —  wat de zeventigjarige die ik toen was een vrolijke toekomst voorspiegelde.
We zijn intussen zes jaar verder en we weten meer. Snijders is in 2021 overleden, weduwe Ineke Swanevelt heeft een boekje⇲ over hun korte echtelijk bestaan gepubliceerd, ook daarin is 't, naar verluidt, van 'suf liggen neuken.' 

Dat boekje wordt haar kwalijk genomen. André Keikes⇲ noemt het ’een ontluisterend afscheid van de grote schrijver van kleine verhalen’. Meer zelfs, het huwelijk wordt hen beíden kwalijk genomen, toch hier⇲ door L.H. Wiener. En omdat Snijders aan zijn nieuwste echtgenote, thans weduwe, per testament het vruchtgebruik van zijn werk toekende, zijn ook de kinderen niet blij. Pille Müller, een van Snijders' dochters, schrijft⇲: ‘Deze vrouw heeft zoveel kapot gemaakt. Dat ze zo’n groot podium krijgt met een boek en interviews vind ik weerzinwekkend. De andere kant van dit nare verhaal gaat zeker verteld worden ().’ 

Zelf vind ik al die perikelen niet erg interessant. Wat bij mij blijft hangen is dat ‘suf liggen neuken’ van een tachtigplusser. Ik zie het mezelf nog niet doen, vooral omdat papa me destijds geleerd heeft dat je nooit iets mag aanvatten wat je niet kan afmaken.
Flor Vandekerckhove⇲

Op 24 juli kreeg ik een reactie van Ineke Swanevelt.

Geachte Flor Vandekerckhove,

Oh toeval! Ik was verrast te lezen over mijn man, (Peter Müller), A.L. Snijders & mijzelve in uw blog, de laatste Vuurtorenwachter: Oud worden voor beginners (5). Wat  bezielde u deze ‘getuigenissen’ te noteren? Ik voel me geroepen eea te rectificeren. 

1) de heer Wiener. 

Afgezien van het onbetamelijke om woorden uit Peters' brief over zijn intieme gevoelens openbaar te maken, citeert Wiener ook nog verkeerd. De letterlijke tekst van PC Müller luidt op 18 juni 2019: […] ze heeft geen rijbewijs en kwam met de trein. na tien uur praten was ik smoorverliefd. ze is hier nog steeds, we neuken erg vaak. we hebben besloten de rest van ons leven samen te blijven. 

Deze zin kan wedijveren met Vondels gezegde: waar werd oprechter trouw dan tussen man en vrouw etc. 

2) Mijn boekje, Laatste Lente.  

Met de ontstaansgeschiedenis zal ik u niet vervelen. Alleen het volgende: Mijn man was volledig op de hoogte van wat ik dagelijks schreef, ik las het op zijn verzoek regelmatig voor. Hij moedigde me aan openhartig te zijn, op alle fronten. Sterker: hij hield zelf ook een ongebreideld dagboek bij over het plezier van de liefde. We grapten (serieus) dat het uitgegeven moest worden, helaas stierf hij voortijdig. Ik koester zijn zwarte glimmende schrift als dierbaarste getuigenis.

3) André Keikes. 

(nooit van gehoord, ook niet gelezen) Hij noemt mijn boekje ’een ontluisterend afscheid van de grote schrijver van kleine verhalen’. Wat zou Peter gelachen hebben om dit kleinzielige commentaar. Je hoeft geen psychologie gestudeerd te hebben om te merken hoe meneer Keikes in het leven staat. Het boekje is uitverkocht, ik heb veel ‘fanmail' gekregen van mensen die door dit avontuur weer hoop en moed kregen, juist als je ouder bent. 

3) (stief) dochter Pille Müller.

De erfenis. Mijn man heeft na gewetensvolle overwegingen zijn testament bepaald zoals hij dat wilde. Daar heb ik niks mee te maken, behalve dan dat hij voor mij ‘over zijn dood’ heen wilde zorgen. Hij noemde onze tijd het mooiste wat hem was overkomen, en schreef aan iemand: Ineke is de voltooiing van mijn leven. Daarom is het wonderlijk en treurig dat Pille Müller beweert dat ‘deze vrouw zoveel heeft kapot gemaakt’. 

Welnu, meneer Vandekerckhove, dit waren wat dingetjes op een rij. Ik zou daar uitgebreider, genuanceerde over kunnen praten, maar dat wordt te veel van het goede. 

Vriendelijke groet, 

Ineke Swanevelt