‘De Westhoek begint in Mannekensvere, een tankstation op de E40 richting Calais. Vroeger wandelden er soms mensen achter de vangrail, met een muts, een rugzak en hoop op beterschap. Nu staan er hekken in de middenberm, om de oversteek te ontraden. Je kon hier een veerboot nemen om de IJzer over te varen. Het parkeerterrein is kilometerslang afgezet met prikkeldraad. Bordjes met pictogrammen waarschuwen voor bloedende handpalmen en losse vingers. Mannekensvere is een stukje Fort Europa, met natodraad in het riet. Het is opgerold venijn met gegalvaniseerde scheermessen. Oorlogsgerief kan ook blinken in de zon.’
Verdient dat geen prijs? Is dat geen schoolvoorbeeld van het genoegen dat de schrijver mag ervaren als ‘de huid van het woord strak om het begrip zit.’ (Bomans’ woorden.) En je hoeft niet eens Oorlog & Vrede te doorploegen, ‘t staat gewoon in de krant. (°)
Ik wil weten wie die woorden schrijft en stoot op de blog van An Olaerts⇲: ‘Groots en meeslepend willen we leven, jaja, maar wie sorteert de sokken? Met An Olaerts is het altijd al wat geweest. Meer dan 20 jaar schrijfwerken en krantenstukjes hebben ervoor gezorgd dat ze niet meer welkom is in de centrale gevangenis van Leuven. Dirk Draulans hoeft ze allicht niet meer te bellen. En met Club Med mag ze ook niet meer op vakantie.’
Ik wil weten wie die woorden schrijft en stoot op de blog van An Olaerts⇲: ‘Groots en meeslepend willen we leven, jaja, maar wie sorteert de sokken? Met An Olaerts is het altijd al wat geweest. Meer dan 20 jaar schrijfwerken en krantenstukjes hebben ervoor gezorgd dat ze niet meer welkom is in de centrale gevangenis van Leuven. Dirk Draulans hoeft ze allicht niet meer te bellen. En met Club Med mag ze ook niet meer op vakantie.’
Ik wil nog. Er is, zie ik, een verhalenbundel (°°), dat boek kun je bij de Standaard kopen, maar niet als je ’t digitaal wil lezen. Het boek is niet gemaakt voor armoelijders als ik, dan maar weer de krant:
‘Een sirene loeit. Heel even is er alleen de wind en laagtij. En dan gaat het zand metershoog de lucht in. De duinen bonzen. Vissen springen uit het water. De krater is vijf meter diep. Daarna wordt het opnieuw stil. De zee gebaart van niks zoals vanouds.’
(°°) An Olaerts. ALTIJD WAT. Kleine mislukkingen van een middelbaar mens, 22.99 euro, 160 pagina’s, uitgegeven door Tzara, bij Standaard Uitgeverij⇲. 2023. Gesigneerd exemplaar kan, e-boek niet. Gelukkig hebben ze ’t boekje ook in de bib en ’t is mooi weer, ik haal de fiets van stal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten