Intussen in het rustoord

— In het rusthuis wil niemand naast meneer Delanghe zitten. —

‘Mij hebben ze geliquideerd’, zei meneer Delanghe, ‘geliquideerd in stalinistische stijl!’ Het meisje luisterde niet. ‘Die klootzakken hebben me zoveel morele pijn bezorgd dat ik al mijn talenten zal gebruiken om…’ Ze duwde de rolstoel in de lift die hen naar de benedenverdieping moest brengen. In die lift greep hij haar pols. ‘Ik beklaag jullie’, zei hij, ‘want jullie zijn allemaal processierupsen die achter een leiding aanhuppelen.’ Ze glimlachte vermoeid. ‘Bestudeer ze maar eens, de processierupsen’, voegde hij er dwingend aan toe, ‘je kunt daar veel van leren, a contrario.’

Toen ze beneden waren schoof de liftdeur open. ‘Je moet nu wel mijn pols loslaten, meneer Delanghe,’ zei ze. Waarna ze zijn rolstoel in de rij parkeerde. Mevrouw Dedoove, die hen al van verre had zien afkomen, had kwiek gereageerd, ze had meteen haar hoorapparaat uitgeschakeld. (Flor Vandekerckhove⇲)