Leuke ontmoetingen in de toren van Babel

— Tussen kennedy en Luns staat de toren van Babel. —

Er is een tijd geweest waarin de aarde van enerlei spraak was. Zo staat het in de Bijbel en zo is het vlak na de Zondvloed ook geweest. Het water trekt zich terug, de overlevenden beslissen om een stad te bouwen ‘en een toren, welks opperste in den hemel zij, en laat ons een naam voor ons maken, opdat wij niet misschien over de ganse aarde verstrooid worden!’

Een beetje vreemd is het, dat taalgebruik, met woorden als ‘enerlei’ en zinswendingen als ‘opdat wij niet misschien…’, maar u zult toegeven dat deze ‘spraak’ ook vandaag nog door iedereen begrepen wordt. Zo gaat het er dus in die tijd aan toe: al de mensen verstaan elkaar.

Om redenen die alleen de heilige Geest kent, vindt God die enerlei spraak maar niets. Daarom zegt Hij tegen Zichzelf: ‘Kom aan, laat Ons nedervaren, en laat Ons hun spraak aldaar verwarren’.

Zo gezegd, zo gedaan: ‘Alzo verstrooide hen de Heere van daar over de ganse aarde; en zij hielden op de stad te bouwen. Daarom noemde men haar naam Babel; want aldaar verwarde de Heere de spraak der ganse aarde.’

God had beter in Zijn Broek gescheten, want Zijn taalverwarring veroorzaakte vervolgens veel miserie. En ook wel enkele leuke momenten.

Zoals die keer dat de Belgische koning Boudewijn zijn toekomstige echtgenote aan de pers voorstelt. Omdat Gods taalverwarring in België altijd voor veel politieke deining zorgt, heeft Fabiola een spoedcursus Nederlands gevolgd. Om het gebeuren een beetje op te fleuren stelt de koning zijn aanstaande voor tijdens een wandeling. Zo schrijdt het koninklijk gezelschap statig door het park, gevolgd door een meute journalisten. Opeens kiest een konijn het hazenpad: ‘Oh kijk,’ roept Fabiola, helemaal in verrukking door het aanschouwen van dat beest, ‘kijk, een lapijn.’

Ook gebeurd tijdens een wandeling in het park, maar dan in Londen, tijdens de Tweede Wereldoorlog. Daar heeft de Nederlandse minister-president Gerbrandy een ontmoeting met Winston Churchill. De Brit snuift de lentelucht op en zegt: ‘Spring is in the air.’ Gerbrandy, die weet dat Churchill een grappenmaker is, antwoordt kwiek: ‘Do it yourself.’

Zo’n taalverwarring tussen ’t Nederlands en ’t Engels heeft zelfs een naam: dunglish, van Dutch en English. De Nederlandse buitenlandminister Joseph Luns was er een kei in.

In de jaren zestig ontmoet Luns de Amerikaanse president John Kennedy. Die wil weten wat ’s mans hobby is. Luns zegt trots: ‘I fok horses.’ Kennedy gelooft zijn oren niet en zegt op z'n Amerikaans: ‘Pardon?’ Waarop Luns enthousiast uitroept: ‘Yes, paarden!’

Flor Vandekerckhove