dinsdag 11 april 2017

Mijn Tijd-schrift


— Salvador Dali, De volharding der herinnering, 1931. —

Terwijl Tania en ik over strandcabines aan 't spreken waren, kwam een jonge man binnen. Daar dit in 1931 geschiedde en hij in 1904 geboren was, valt het gemakkelijk te berekenen dat hij zevenentwintig was. Hij vroeg me wanneer zijn tentoonstelling door zou gaan. Hoezo tentoonstelling? Ik wist niet eens dat hij een tentoonstelling had. Dat zei ik ook: ‘Ik weet niet eens dat je een tentoonstelling hebt.’ Dat vond hij merkwaardig, ik had het er in Mijn Tijd-schrift over gehad. Hoezo Mijn Tijd-schrift?’ Hij ging naar het achterhuis en kwam terug met iets wat het wel degelijk Mijn tijd-schrift was. Het stond in grote letters op de kaft: Mijn Tijd-schrift. De jonge man sloeg het open op een plek waar iets over zijn tentoonstelling stond. Daaronder stond mijn naam. Hij vroeg me naar een verklaring. Het enige wat ik kon bedenken was dat er wel meer zaken zijn waarvoor ik geen verklaring heb. Daarin gaf Tania me gelijk en ik sliep verder.

Geen opmerkingen: