In memoriam Robbe De Hert

— Links Ida Dequeecker⇲ en Robbe De Hert. Rechts de affiche van De Herts documentaire Le Filet Américain⇲, mooi ontwerp van Gal⇲, waarop de trotskist Ernest Mandel⇲ afgebeeld staat als matroos van de pantserkruiser Potemkin⇲. Met bovenaan de even opzwepende als hilarische leuze: allee hop Antwerpenaars, nog een inspanning om revolutionair te zijn. (meer over die slogan vind je in de opmerkingen onder deze post.) —

Op 24 augustus overleed Robbe De Hert (77). Zijn volledige filmografie vind je hier⇲. Radio, TV en nationale pers maakten ruim plaats en tijd om de filmmaker te herdenken. In De Standaard was die herdenking goed voor drie bladzijden, met interessante kaderstukjes van Jim Van Leemput, Michel Pas, Koen De Bouw en Pierre Drouot. Robbe De Hert werd ook ruim herdacht op de site van SAP Antikapitalisten⇲, erfgenaam van de politieke strekking waar we beiden deel van uitmaakten, lees: ‘de trotskisten’.

In het Antwerpen van de jaren zeventig was De Hert nauw betrokken bij de werking van een huis dat in het leven van die strekking een grote rol speelde. Op de benedenverdieping bevond zich het boekwinkeltje van de RAL⇲ en daarnaast het legendarische café King Kong dat tot ver buiten Antwerpen bekendheid genoot. Achteraan: zaal met honderden (!) zitplaatsen, waarin film en theater getoond werd, free jazz gespeeld en meetings konden doorgaan. Boven waren er de lokalen van Robbes filmmaatschappij Fugitive Cinema⇲, De Andere Cinema (linkse filmcritici), het strijdcultuur promotende Cultureel Front, theatergroep Het Trojaanse Paard⇲ en WIM (Werkgroep Improviserende Musici)⇲. Nog hoger kwam de RAL bijeen, de jeugdorganisatie ervan (SJW), de Groep Rooie Vrouwen van de femsoc⇲ en de homoseksuele actiegroep Rooie Vlinder⇲. Zelf was ik toentertijd in Gent actief, waar we later Het Stapelhuis⇲ uitbouwden, naar analogie met dat Antwerpse complex, iets waar we maar gedeeltelijk in slaagden, ook omdat de tijden aan ’t veranderen waren.

Dat Robbe De Hert voor het trotskisme koos, het kleinste alternatief in een tijd waarin er ter linkerzijde keuze te over was, komt ook doordat de Russische revolutionair Trotski, naamgever van die beweging, totale vrijheid voor kunstenaars voorstond: ‘(…) geen gezag, geen dictaten, niet het minste spoor van bevelen van bovenaf! (…)’, iets wat De Hert erg aansprak en wat danig afstak tegen wat anderen ter zake voorstonden.

De enige keer dat ik Robbe gesproken heb, was toen ik in het trotskistisch drukkerijtje Compoffset in Brussel werkte. Toen wij, drukkers, na de dagtaak huiswaarts trokken, was Robbe in de weer met het opmaken van een folder voor zijn Fugitive, hij wou een beetje doorwerken. Toen we daar ’s anderendaags weer aankwamen, stond hij nog altijd achter de lichtbak, waar hij de laatste hand aan de folder legde. We konden meteen drukken.

Flor Vandekerckhove⇲

[Dit in memoriam werd, onder de titel 'De wrikker', ook opgenomen in Snapshots, maandelijks verslag over film in België en buitenland. Blad van de Vereniging van de Vlaamse Filmpers. - Jg 8 /nr 8 - september 2020.]