In 2022 schrijf ik 200 verhalen, nauwelijks drie zinnen lang: opening, midden, slot, telkens één zin. Sommigen noemen zo’n extreem kort verhaal een ristretto, naar analogie met het koffietje dat je in één slok uitdrinkt.
Nog 153 te gaan, dit is nummer 47.
153 — Kip — In Bredene herinnert iedereen zich mij als de zoon van de poelier. Mijn buurman komt binnen en vraagt me zijn levende kip klaar te maken voor het diner. Daar zit ik nu oog in oog met die kip in huis. (Flor Vandekerckhove)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten