‘Elke dag minstens een halve pagina.’

— Van links naar rechts: Louis Aragon, André Breton, Walter Benjamin. —

IN MIJN e-reader bewaar ik een ‘collectie Benjamin’. Daar doe ik twee dingen mee. Enerzijds gebruik ik stukjes ervan om — zoals hier onlangs↗︎ nog — gedachten in mijn hoofd te ordenen. Anderzijds probeer ik, daar bijvoorbeeld↗︎, te doorgronden wat er gaande is in ’t hoofd van de filosoof. Ik geef graag toe dat het eerste mij beter afgaat dan het tweede, maar ik doe mijn best en dit is wat ik vandaag noteer.

In 1935 schrijft Walter Benjamin een brief aan Theodor Adorno↗︎. Daarin vertelt hij hoe hij ertoe kwam Das Passagenwerk↗︎ aan te vatten, zijn grote, maar nooit afgeraakte studie naar de wortels van de twintigste-eeuwse cultuur in het Parijs: 

Het begint met Aragon - Le paysan de Paris. 's Avonds, liggend in bed, kon ik er nooit meer dan twee tot drie pagina's van lezen omdat mijn hart zo hard begon te bonzen dat ik het boek moest neerleggen.

De surrealisten raken bij Benjamin een toch wel zeer gevoelige snaar. Maakt het hem tot een hunner? Toch niet, hij beseft dat hij, wil hij zijn eigen ideeën ontwikkelen, dient te ontsnappen aan wat hij als een gevaarlijke fascinatie ziet. Zo bekritiseert hij al rap het surrealisme omdat het 'verstrikt is in een aantal verderfelijke romantische vooroordelen’. 
Ik bestudeer Benjamins op z’n Benjamins. Zoals hij de laatste jaren van zijn leven op fragmentarische wijze probeert het moderne Parijs⇲ te doorgronden, zo gebruik ik mijn laatste jaren om op fragmentarische wijze Benjamin te doorgronden. Misschien kom ik alzo nader tot deze mens, misschien ook niet.

Dat citaat is dus wat ik vandaag genoteerd heb. Veel is het niet, maar ik heb toch weer gedaan wat Daniil Charms aan de schrijver adviseert: 

Open dit notitieboekje elke dag en schrijf minimaal een halve pagina. Als ge niets hebt om op te schrijven, schrijf dan in ieder geval, op advies van Gogol, dat er vandaag niets te schrijven valt. Schrijf altijd met aandacht en beschouw schrijven als een feestdag.

En kijk, wat ik hier plotsklaps op ’t internet ontdek: Surrealism: The Last Snapshot of the European Intelligentsia↗︎, een stuk dat ik met graagte aan mijn Benjamincollectie toevoeg.
Flor Vandekerckhove↗︎

Op 2 april overhandigde de gemeente Bredene me haar Cultuurprijs. Vanaf die dag was ook ‘Leren schrijven’ beschikbaar, mijn nieuwe e-boek. Daarin vertel ik u over schrijvers die me geïnspireerd hebben. Daniël Crabeels leverde een spetterende inleiding. Het boek is daarenboven een parel van digitale vormgeving, al zeg ik het zelf. U kunt zien of 't waar is door het boek te bestellen. Doe het!, ’t is gratis, 't is een geschenk aan mijn lezers. Vraag ernaar via liefkemores@telenet.be↗︎ en het boek valt vandaag nog in uw mailbox.