 |
Van links naar rechts: Boudewijn, Albert Einstein, Claude Nougaro.
’t Is een hobby. Nu ik eindelijk de zelfontspanner van mijn kodak heb leren gebruiken, verzamel ik selfies met standbeelden. In mijn collectie zit al een schone onbekende soldaat↗︎ die goed op Jansen (of Jansens) gelijkt en op een andere sta ik te pronken naast Mercator getooid met kerstmuts↗︎. Vandaag breng ik drie andere standbeeldselfies bijeen. Links wijs ik naar een brons (1988) van Josiane Vanhoutte↗︎, monument van wijlen koning Boudewijn. Het beeld heeft me tot Zeemansverlangen↗︎ geïnspireerd, gedicht dat aanvangt met:
O hoe graag trek ik de jaren vijftig in en van daaruit naar cinema
Cameo waar Belgavox onze trieste koning Boudewijn toont die stilletjes
Schreiend handen op de rug door de stad schrijdt op weg naar de haven
Om daar op protocollaire wijze te luisteren naar wind & zintuigelijk verlangen.
In ’t midden zit ik in De Haan parmantig naast Albert Einstein, ’t is beeldhouwer Johnny Werkbrouck↗︎ die hem op die bank zo portretteert. Ook dat beeld heeft me hier↗︎ geïnspireerd, mede door wat Julia Blackburn over hem schrijft in haar boek Draad:
Hij kon het goed vinden met de koning en de koningin van België, vooral de koningin, die er plezier in had omeletten voor hem te bakken, en in februari 1933, toen hij in Duitsland niet meer veilig was, werd hem onderdak geboden in hun huis in De Haan, gelegen aan de Belgische kust. Er stonden gewapende lijfwachten omheen en bezoekers werden op wapens gefouilleerd voor het geval ze hem wilden doden. Het was de bedoeling dat Einstein daar bleef tot zijn voorgenomen vertrek naar de Verenigde Staten in oktober.
Rechts sta ik kameraadschappelijk naast Claude Nougaro↗︎, beeld van Sébastien Langloÿs↗︎. Dat brons heeft me nog niet geïnspireerd, maar wat niet is kan komen. Temeer daar het in Toulouse staat, Franse stad die ik almaar beter leer kennen. Daar ontmoette ik in 2018 de onvergetelijke bedelaarster Nathalie↗︎. Dat onvergetelijk mag je letterlijk nemen, dit jaar heb ik haar daar weergezien en ik herkende haar meteen. Gelukkig herkende zij mij niet en zelf heb ik van krommenaas gebaard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten