Rock ’n roll Oostende, het boek

‘Rock ’n roll en opera staan dichter bij elkaar dan je denkt.’ Da's de eerste zin die m’n levensgezellin ooit tegen mij zei. Dat komt doordat ik in haar de rocker herkend had en zij in mij iemand zag die het meer van Wagners Walküre↗︎ moest hebben. Waarna ze me in de wereld van de rock (verder R&R) introduceerde, iets wat tot vandaag voortduurt. Ben ik blij om, zo heb ik nog maar onlangs Ed Sanders↗︎ leren kennen, schrijver, dichter, muzikant, uitvinder van instrumenten en strumstickspeler; instrument dat ik nu zelf ter hand neem — ik die nooit eerder muziek gemaakt heb! — ge moet hier↗︎ zeker eens naar me luisteren, ge zult toegeven: er zit iets in (maar wat?)
Hoe het er in de Oostendse scene aan toegaat, leer ik (hier↗︎ & daar↗︎) al bladerend in de boeken van Frank Vermang. Die gaan vooral over muziek en de daaraan gekoppelde uitgaanswereld, maar wat ik van hem wil weten is of R&R ook nog voor iets anders staat. Vermang moet niet lang nadenken voor hij antwoordt:

De benaming is bekend geworden als muziekgenre, maar intussen staat die voor een levenshouding. Wat die inhoudt is wellicht voor iedereen anders, maar een aantal ingrediënten mogen niet ontbreken: een snuifje rebellie, een flinke geut persoonlijke vrijheid, een stevige scheut ‘je-men foutisme’… Die levensstijl vind je ook in andere kunstvormen. Meer, zelfs: zonder R&R geen kunst! De Oostendse kunstschilder Luc Martinsen↗︎ is onbetwistbaar R&R, de alhier aangespoelde acteur Sam Louwyck is dat eveneens. Ensor↗︎? Spilliaert? Herr Seele? Kama? Absoluut! De stad Oostende is zélf R&R. Dit was hier eeuwenlang een strategische en internationale haven, met een bijpassend zootje van vrijbuiters, geuzen, vissers en artiesten van allerlei pluimage. Dat laat sporen na in het DNA van een stad.

Ik weet niet of dat laatste wel klopt, ’t is iets om over na te denken. Dan herinner ik me mijn mini-essay uit 2015, dat cirkelt rond de vraag wat de Oostendse winkeliers zo verschillend maakt van hun soortgenoten te lande, ge moet er hier↗︎ eens naar kijken, misschien heeft het met dat DNA te maken, misschien zijn Oostendse winkeliers wel verdoken rockers.
Ik keer terug naar Franks boek. In de nieuwe editie (°) staan meer kleurenfoto’s, er is een leeslint, sommige stukken werden grondig herwerkt, het boek telt meer bladzijden en ’t weegt zwaarder, ook figuurlijk. Vermang zegt er zelf over: 

In de vorige editie liet ik me nog inspireren door de levensloop van Dubbe↗︎, dat was eigenlijk niet zo’n goed idee, Oostende heeft meer te bieden. Dus heb ik de evolutie van de stad nu hoofdstuk na hoofdstuk uitgebreider beschreven. Ik ging opnieuw praten met mensen om nieuwe gegevens toe te voegen, zo had ik een lang gesprek met Arno, net voor zijn tweede opname in het ziekenhuis. De nieuwe editie vermeldt de nieuwe groepen en ik heb het ook over Covid, de impact op de muziek is immers gigantisch.

Het heeft van Vermang de specialist ter zake gemaakt. In Oostende werkt hij daardoor mee aan de expo Tournée littorale en aan Babbelbanken. Media contacteren hem als R&R-kwesties ter sprake komen, op Radio Noordzee verzorgt hij een rubriekje, men weet hem te vinden voor een voordracht… Niet slecht voor iemand die ooit de basgitaar probeerde, maar er naar eigen zeggen te weinig talent voor had: ‘maar door jarenlang in allerhande groepjes te spelen hield ik wel de vinger aan de pols van de Oostendse muziekscene.’
Flor Vandekerckhove↗︎

(°) Frank Vermang. Oostende. Rock ’n Roll. De geschiedenis van de Oostendse muziekscene. Van 1955 tot 2021. Van A(Arno) tot Z. 384 pp. 2021. Eigen uitgave. Nog enkele exemplaren te koop bij de Oostendse boekhandels ‘De Witte Zee’ en Corman, kledingzaken ‘Ferm’, platenzaak ‘Compact Center’ en café Manuscript. 25 €.