Enkele weken geleden werd ik me er plotsklaps van bewust dat ik wel zeer veel over Bredene post (waar ik getogen ben) en veel over Oostende (waar ik geboren ben) maar veel minder over Gent, waar de helft van mijn familie nochtans vandaan komt, een lijn die zich daar trouwens met mijn kinderen en kleinkinderen voortzet. Daarom: een reeks over mijn Gentse roots. Dit is het zesde deel, de eerste drie vind je hier↗︎, daar↗︎ en ginds↗︎. Het vierde deel staat hier↗︎ en het vijfde daar↗︎.
Of het vandaag nog altijd zo gaat weet ik niet, maar in die tijd gaat het alzo. Wanneer een jongen en een meisje zich verloven, gaan ze die verloofde aan de familie presenteren. Zo gebeurt het dat een jongeman, gemeenzaam uuze Marcel genaamd, in 1948 zijn Gentse lief in West-Vlaanderen komt voorstellen, eerst in Bredene↗︎, daarna in Westkerke↗︎.
In de koekendoos vind ik nog twee van die foto’s. Ook die stammen van voor mijn tijd: 25 januari 1948. De linkerkant is gemakkelijk te duiden: de vrouw die ruim een jaar later mijn moeder zal worden wordt omarmd door Marcel, mijn toekomstige vader. Dit is het moment waarop Henriette De Clercq↗︎ haar West-Vlaamse verloofde aan d'r familie in Gent gaat voorstellen.
De foto die rechts staat, werpt vragen op. Wie is de kleine in de schommelstoel? En wie is de vrouw die naast Henriette hurkt? Mijn geheugen telt wel hoe langer hoe meer blutsen, maar er zit toch iets in wat in deze bruikbaar is, met name vage herinneringen aan kinderen van de Hofmans, neven van Henriette. Een Willy en een Freddy; de eerste iets ouder dan ik, de tweede iets jonger. Ik ga naar hen op zoek in de onmetelijke schatkamer van het internet. Van de eerste vind ik een overlijdensbericht (Willy Hofman, °1947 - †2015), de tweede vind ik weer op Facebook. Freddy Hofman en ik herstellen het contact dat dik zestig jaar geleden verbroken werd. Hij is het die me zegt dat de kleine in de schommelstoel Willy Hofman is en de vrouw naast hem Lydie Bouquet, diens mama.
De foto die rechts staat, werpt vragen op. Wie is de kleine in de schommelstoel? En wie is de vrouw die naast Henriette hurkt? Mijn geheugen telt wel hoe langer hoe meer blutsen, maar er zit toch iets in wat in deze bruikbaar is, met name vage herinneringen aan kinderen van de Hofmans, neven van Henriette. Een Willy en een Freddy; de eerste iets ouder dan ik, de tweede iets jonger. Ik ga naar hen op zoek in de onmetelijke schatkamer van het internet. Van de eerste vind ik een overlijdensbericht (Willy Hofman, °1947 - †2015), de tweede vind ik weer op Facebook. Freddy Hofman en ik herstellen het contact dat dik zestig jaar geleden verbroken werd. Hij is het die me zegt dat de kleine in de schommelstoel Willy Hofman is en de vrouw naast hem Lydie Bouquet, diens mama.
Op 2 april overhandigt de gemeente Bredene me haar Cultuurprijs. Vanaf die dag is ook ‘Leren schrijven’ beschikbaar, mijn nieuwe e-boek. Daarin vertel ik u over schrijvers die me geïnspireerd hebben. Daniël Crabeels levert een spetterende inleiding. Het boek is daarenboven een parel van digitale vormgeving, al zeg ik het zelf. U kunt zien of 't waar is door het boek vanaf nu te bestellen. Doe het!, ’t is gratis, 't is een geschenk aan mijn lezers. Vraag ernaar via liefkemores@telenet.be↗︎ en het boek valt op 2 april in uw mailbox.
‘Schrijvers zijn geen schrijvers, maar mensen die schrijver willen worden. Zoekers. Altijd op weg naar een juiste vorm ergens, een thuis, ooit.’ (Saskia De Coster)
1 opmerking:
Pure nostalgie.
Alle aandacht gaat op beide foto's naar de personen, niet naar de achtergrond. Het decor was van geen tel.
Een reactie posten