 |
Links: stipt om 11.10 uur plaatst zij zich onder de lamp om een potje te armworstelen. Rechts: van de inspanning vertroebelt de beeldvorming. |
ZOALS DAT in Bredene alom de traditie is, zo is ze dat ook in het huis waar ik woon. Elke tweede donderdag van de maand komt de onderbuurvrouw de trap op. Met mij, haar bovenbuurman, onderhoudt ze zich een stonde over beeldende kunsten en lekkende daken. Een veel voorkomende variant is dat we alleen over lekkende daken spreken. Hoe dan ook, stipt om 11.10 uur plaatst ze zich onder de staande lamp om een potje te armworstelen. Van de inspanningen vertroebelt haar beeldvorming dusdanig dat de doors of perception opengaan en ze weer naar beneden trekt om daar kunstenaarsdingen te doen. Zelf fiets ik dan telkens naar het kruispunt van Fritz Vinckelaan, Dorp-, Sluizen- en Duinenstraat. Daar begraaf ik een vooraf geprepareerd zakje met de juiste ingrediënten: grond van ‘t kerkhof, pluk haar van de zwarte kat Polleke en een pasfotootje. Plechtig zeg ik: ‘I invoke thy Aid, Spirit of Darkness, Show Thyself!’ Mijn hoop om zodoende de ervaring van Faust en Robert Johnson over te doen, en een meesterlijk schrijver te worden, blijft tot op heden onbeantwoord. C'est la vie, say the old folks, it goes to show you never can tell.
* Over de kunstenaarsdingen van die van beneden: instagram⇲.
* Over de ervaringen van Robert Johnson en Faust op zo’n kruispunt: Van Boeschepe naar Mississippi⇲.
* Over de slotzin van dit handpalmverhaal: You never can tell⇲.
* Over de ervaringen van Robert Johnson en Faust op zo’n kruispunt: Van Boeschepe naar Mississippi⇲.
* Over de slotzin van dit handpalmverhaal: You never can tell⇲.
Tradities op YouTube
[23]
De digitale publicaties (pdf en EPUB) van De Lachende Visch zijn gratis.
Mail erom (en vermeld de titel): liefkemores@telenet.be⇲.
1 opmerking:
hahaha :-D
Een reactie posten