 |
De bladzijde in Goleman. waarop de dichter zijn Vertrapte verzen publiceert. |
DICHTER PETER Holvoet-Hanssen is een oeuvrebouwer. Elke nieuwe bundel wordt deel van een almaar uitdijend geheel dat op den duur de proporties van een universum — wat zeg ik, multiversum — aanneemt, waarin, zoals Stefan Hertmans over ’t werk van Jan Vanriet zegt, ‘velerlei andere werelden opduiken, opgeslorpt en verwerkt worden, gemetamorfoseerd tot iets onvervreemdbaars eigens.’ Dat heeft voor- en nadelen. Voordeel: hoe meer inzicht je in dat multiversum krijgt, hoe leuker ’t wordt om in de nieuwe bundel weer eens ‘een nieuwe ster’ te ontdekken. Nadeel: 'een heelal' is wel erg veel om te behappen, zeker voor De Laatste Vuurtorenwachter die ’t korthouden tot stijl uitroept, wetend dat de spanningsboog⇲ van de internetlezer kort is en die van mezelf nog korter.
Toch doe ik met dat korthouden niemand tekort, meerwaardezoekers kunnen de diepten van Peters oeuvre doorgronden zonder dat de post erdoor bezwaard wordt. Die mogelijkheid heet hyperlink⇲ en in dit geval leidt een muisklik naar een interview⇲ waarin Peter zelf over al gepasseerde stelsels in zijn universum spreekt en een andere naar een uitgebreide recensie⇲ waar de nieuwste bundel (°) in Peters multiversum gekaderd wordt, recensie waarvan de kwaliteit zo hoog is dat ik die geenszins kan verbeteren. Wie er dan nog niet genoeg van heeft, kan elders in De Laatste terecht, waar ik in Ten huize van de warme woordbakker⇲ Peters vroegere werk bespreek.
De dichtbundels van Peter HH worden hoe langer hoe meer complex gestructureerde bouwwerken waarin wisselende bladschikking, witruimte, letterkeuze & grootte, cursivering, spatiëring… mee inhoud maken. Dat gaat ver, zover zelfs dat ik compassie met de zetter krijg. De ook qua bladschikking moeilijk te evenaren Paul van Ostaijen is een van Peters grote voorbeelden, en dat laat zich zien. In zijn nieuwste overklast de leerling zelfs de meester en hij doet het met een minieme beweging. Bladerend in Goleman. (de punt is belangrijk) blijft mijn oog hangen aan Vertrapte verzen. Als eenheid van vorm en inhoud kan dat tellen. De daaronder staande verzen heten niet alleen vertrapt, ze zijn dat ook door de streep die er overheen staat. Het voorbeeldje dat ik aanhaal toont dat Peter Holvoet-Hanssen onnavolgbaar is, alleen hij raakt daarmee weg. In REINAERT BLUES gaat het alzo:
Toch doe ik met dat korthouden niemand tekort, meerwaardezoekers kunnen de diepten van Peters oeuvre doorgronden zonder dat de post erdoor bezwaard wordt. Die mogelijkheid heet hyperlink⇲ en in dit geval leidt een muisklik naar een interview⇲ waarin Peter zelf over al gepasseerde stelsels in zijn universum spreekt en een andere naar een uitgebreide recensie⇲ waar de nieuwste bundel (°) in Peters multiversum gekaderd wordt, recensie waarvan de kwaliteit zo hoog is dat ik die geenszins kan verbeteren. Wie er dan nog niet genoeg van heeft, kan elders in De Laatste terecht, waar ik in Ten huize van de warme woordbakker⇲ Peters vroegere werk bespreek.
De dichtbundels van Peter HH worden hoe langer hoe meer complex gestructureerde bouwwerken waarin wisselende bladschikking, witruimte, letterkeuze & grootte, cursivering, spatiëring… mee inhoud maken. Dat gaat ver, zover zelfs dat ik compassie met de zetter krijg. De ook qua bladschikking moeilijk te evenaren Paul van Ostaijen is een van Peters grote voorbeelden, en dat laat zich zien. In zijn nieuwste overklast de leerling zelfs de meester en hij doet het met een minieme beweging. Bladerend in Goleman. (de punt is belangrijk) blijft mijn oog hangen aan Vertrapte verzen. Als eenheid van vorm en inhoud kan dat tellen. De daaronder staande verzen heten niet alleen vertrapt, ze zijn dat ook door de streep die er overheen staat. Het voorbeeldje dat ik aanhaal toont dat Peter Holvoet-Hanssen onnavolgbaar is, alleen hij raakt daarmee weg. In REINAERT BLUES gaat het alzo:
hier de vleugels van mijn mooiste droomschommel in mijn sleutelbloemenstroomSaar, de bloemen komen samen klaar
Flor in spoken word dient om de gedeclameerde versies van mijn verhalen/gedichten kenbaar te maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten