MAART 2020 — Om de lockdown voor te zijn vertrekken we een dag eerder, om douanes te ontwijken doen we 't via Rekkem, om gendarmen te ontlopen mijden we autostrades. In Frankrijk passeren we gesloten luiken, gesloten magazijnen, gesloten cafés en vooral erg dode dorpen… Nooit eerder geraken we zo vlot ter plekke. Geen bereik, geen tv, geen radio, geen contact. Geen contact ook met de plaatselijke middenstand, kroeg dicht, coiffeuse weg en kruidenier Florence verschanst zich achter een plastic scherm (geen natte welkomstzoenen meer.) Veertien dagen later, wanneer Tania uitgewandeld is en ik gedaan heb met schrijven, keren we naar huis terug en omdat we vermoeden dat het inmiddels menens is, doen we ’t nu met autostrades. Vlak na Parijs houdt een gendarme ons tegen, Tania toont hem een Nederlandstalige brief waarin ze een loonkwestie regelt, wat de gendarme — die het briefje vanop een coronaveilige afstand bekijkt — overtuigt van de rechtmatigheid van onze verplaatsing. Aan de grens maken douanes er aan de overkant een file van, terwijl wij ongemoeid ’t land binnenrijden. Politielinten verbieden ons op een bank neer te zitten, geen mens op straat, aan ramen hangen grijze doeken die wellicht eerst wit waren; een spandoek bloklettert DANK AAN ONZE HELDEN.
Flor Vandekerckhove⇲
Flor Vandekerckhove⇲
Oudere coronastukjes: (1) Het einde der coronatijden⇲; (2) En verzadigd vlood het virus vlug weer voort⇲; (3) Besmet⇲; (4) Avondklok⇲; (5) Robotstofzuiger⇲; (6) Oneliner van de covid⇲; (7) Vroegte⇲; (8) Partikels⇲.
[464] [124] [193] [428] [216] [576] [97] [135]
Flor in spoken word dient om de gedeclameerde versies van mijn verhalen/gedichten kenbaar te maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten